One Day You Will Understand Why - The Axis Of Perdition

Many times I have been asked, «what is the axis?»

They ask me, too blinded to realize that they see it everywhere

Our world is becoming diseased and corrupted

Filth — adorned as compulsively, without choice to subvert our world

To the image of our increasingly debased flesh

Because our collective conciousness knows the truth:

You want it, you crave it.

This is a new order of beauty

Why else would we pollute and rape our planet if not

To ritually prepare the world for the coming darkness?

We are the architects of our own hell, and we do our work with relish and …

, willingly, eager.

We grovel, unseeing, towards a repulsive yet horribly

attractive (alto choir) of rust, helplessly begging it to come to our dying

existence;

our perception in turn models our requirement, ….

Filth,

adorned through our fear and self-loathing until the nearest molecule rise to

be accumulated, wreaking of despair, and guilt

Humanity’s hideous grossness fell through, … conscience.

Get the new reality

and cries in agony for there is something awake in our burnished flesh.

For the dark.

Nightmares immerse themselves, quivering and mewling without

mouths.

Gazing, stupefied, where eyes should not.

The world will become a sewer.

We stumble through derelict cooridors and labyrinths of crusted flesh where

wheelchairs circle endlessly in the shadows, to a choir of murmorous and

tortured cries speaking only of pain, condemnation, misery, and wretched hunger.

Hospital trolleys drip with glistening cloth in the hallway of crawling filth,

lying silent and bloated

Crossing through the boundaries of our world into the encroaching horror of the

transition that we know, we know that the end will come.

This is it — you know

this.

I now have called a clinical cacoon of abnormality, and yearn towards the

warmth of rot.

….

Even as we gag, the air reaks with the unpleasant

sweetness of dated decay as we stagger through the maze of perdition toward its

pneumatical centre.

Straight-jacketed things writhe in their owns nightmares,

gradually becoming human.

Even as we claw down the abyss, to raise that (fog).

As they become us we become them — a union of suffering.

All convulsive dark

in the end.

The hell we have created for ourselves ….

You had a choice,

you made it, and now your fate unfolds before you

Welcome.

What is the axis?

We are

Vaak is mij gevraagd: "Wat is de as?"

Ze vragen me, te verblind om te beseffen dat ze het overal zien

Onze wereld wordt ziek en verdorven

Filth — versierd als dwangmatig, zonder keuze om onze wereld te ondermijnen

Naar het beeld van ons steeds verder vernederende vlees

Omdat ons collectieve bewustzijn de waarheid kent:

Je wilt het, je hunkert ernaar.

Dit is een nieuwe bestelling van schoonheid

Waarom zouden we anders onze planeet vervuilen en verkrachten als dat niet zo is?

Om de wereld ritueel voor te bereiden op de komende duisternis?

Wij zijn de architecten van onze eigen hel, en we doen ons werk met smaak en...

, gewillig, gretig.

We kruipen, ongezien, naar een weerzinwekkend maar afschuwelijk

aantrekkelijk (altkoor) van roest, hulpeloos smekend om tot onze dood te komen

bestaan;

onze perceptie modelleert op zijn beurt onze behoefte, ….

Vuiligheid,

versierd door onze angst en zelfhaat totdat de dichtstbijzijnde molecule opstijgt naar

worden geaccumuleerd, veroorzaken van wanhoop en schuldgevoelens

De afschuwelijke grofheid van de mensheid drong door, … geweten.

Krijg de nieuwe realiteit

en huilt van pijn want er is iets wakker in ons gepolijste vlees.

Voor het donker.

Nachtmerries dompelen zich onder, trillend en miauwend zonder

monden.

Staren, verdoofd, waar ogen niet horen.

De wereld wordt een riool.

We strompelen door vervallen cooridors en labyrinten van korstvlees waar:

rolstoelen cirkelen eindeloos in de schaduw, tot een koor van murmurerende en

gemartelde kreten die alleen spreken over pijn, veroordeling, ellende en ellendige honger.

Ziekenhuiskarretjes druipen van glinsterende doeken in de gang van kruipend vuil,

stil en opgeblazen liggen

Over de grenzen van onze wereld heen naar de oprukkende horror van de...

overgang die we kennen, we weten dat het einde zal komen.

Dit is het — je weet wel

deze.

Ik heb nu een klinische cacoon van abnormaliteit genoemd en verlang naar de

warmte van rot.

….

Zelfs als we kokhalzen, stinkt de lucht van het onaangename

zoetheid van gedateerd verval terwijl we wankelen door het doolhof van verderf naar zijn

pneumatisch centrum.

Dingen in een dwangbuis kronkelen in hun eigen nachtmerries,

langzamerhand mens worden.

Zelfs als we de afgrond afgraven, om die (mist) op te heffen.

Zoals ze ons worden, worden wij hen - een unie van lijden.

Allemaal krampachtig donker

uiteindelijk.

De hel die we voor onszelf hebben gecreëerd….

Je had een keuze,

je hebt het gehaald, en nu ontvouwt je lot zich voor je

Welkom.

Wat is de as?

Wij zijn