Venus Mourning - The Autumn Offering

Leaving trails of my convictions

Your words eat me alive

Or merely kill my will to go on

Her sweat

It tastes of contempt

How I hate you for your beauty

Your lips taste of poison

Breathing lies on to your skin

Rip me open

In moments of epiphanies

I won’t condemn you tonight

Nothing I have ever said to you

Could bring me back to your life

So Ill re-collect the lies you whispered

My hearts on fire

So discarded

Thrown to the starving wolves

By the hand of Venus

I should have left you there

Too pretty to waste

Too soft on my lips

Too sweet not to taste

I can’t see it as anything but tragic

Drenched in sorrow

Lighting highway fires

I’m tasting dissonance inside a moment

I’d cut out my heart and bleed without yo

All we love will leave us

All that’s gold will rot and wither

As we melt away to nothing

We won’t be remembered

In her eyes are dying embers

So many tears for fading beauty

When my hand was reaching

I could count on her for giving in

Why can’t you just forgive me?

Rip me open

In moments of epiphanies

I won’t condemn you tonight

Nothing I have ever said to you

Could bring me back to your life

As I was the seasons

Changing

The dying leaves fall without you

Het achterlaten van sporen van mijn overtuigingen

Je woorden eten me levend op

Of dood gewoon mijn wil om door te gaan

haar zweet

Het smaakt naar minachting

Wat haat ik je om je schoonheid

Je lippen smaken naar gif

Ademhaling ligt op je huid

Scheur me open

In momenten van openbaringen

Ik zal je vanavond niet veroordelen

Niets dat ik ooit tegen je heb gezegd

Zou me terug kunnen brengen in je leven

Dus ik zal de leugens die je fluisterde opnieuw verzamelen

Mijn hart staat in vuur en vlam

Dus weggegooid

Voor de uitgehongerde wolven gegooid

Door de hand van Venus

Ik had je daar moeten achterlaten

Te mooi om te verspillen

Te zacht op mijn lippen

Te zoet om niet te proeven

Ik kan het niet anders zien dan tragisch

Doordrenkt van verdriet

Aansteken van snelwegbranden

Ik proef dissonantie in een moment

Ik zou mijn hart eruit snijden en bloeden zonder jou

Alles waar we van houden zal ons verlaten

Alles wat goud is, zal rotten en verwelken

Terwijl we wegsmelten tot niets

We worden niet herinnerd

In haar ogen sterven sintels

Zoveel tranen voor vervagende schoonheid

Toen mijn hand reikte

Ik kon op haar rekenen om toe te geven

Waarom kun je me niet gewoon vergeven?

Scheur me open

In momenten van openbaringen

Ik zal je vanavond niet veroordelen

Niets dat ik ooit tegen je heb gezegd

Zou me terug kunnen brengen in je leven

Zoals ik de seizoenen was

Veranderen

De stervende bladeren vallen zonder jou