Fixed Like Medication - The Autumn Offering

These pills that kill the pain

As I wander through pitch black corridors

Neck-deep in stagnant fog

To the rhythm of this disease

I’m but a slave to the muse that will kill me

Addiction seeps within my bloodline

The only thing I need is killing me

As the concern passes for me

You’re giving up

Out the door as you said your last goodbye

Fixed by this medicine

Beaten and dragged, sunk to new lows

Amongst the buzzards, carrion and crows

She eats my flesh and bleeds me slow

Take me to my solitary gallows

My darkest love, how far we’ve come

I’ll let you kill me, just take away my pain

The concern passes for me

You’re giving up

Out the door as you said your last goodbye

Spiritual failure, cut from absent concern

Rising like the tides, the flood weighs heavy

In her tears I’m drowning, I knew her masquerade

Yet I dove in anyway, now I’m sinking in fathoms

Stand amidst the oceans roar

Under tormented skies

A grain of sand

Of a kingdom built on lies

The concern passes for me

You’re giving up

Out the door as you said your last goodbye

As the dirt falls on my grave

Just say goodbye

Turn away, walk away

You did all that you could

You can’t fix yourself with medication

Deze pillen die de pijn doden

Terwijl ik door pikdonkere gangen dwaal

Nekdiep in stilstaande mist

Op het ritme van deze ziekte

Ik ben maar een slaaf van de muze die me zal vermoorden

Verslaving sijpelt door mijn bloedlijn

Het enige dat ik nodig heb, is me vermoorden

Als de zorg voor mij voorbijgaat

Je geeft het op

De deur uit terwijl je je laatste vaarwel zei

Opgelost door dit medicijn

Geslagen en gesleept, tot nieuwe dieptepunten gezonken

Tussen de buizerds, aas en kraaien

Ze eet mijn vlees en laat me langzaam bloeden

Breng me naar mijn eenzame galg

Mijn donkerste liefde, hoe ver zijn we gekomen

Ik laat je me vermoorden, neem gewoon mijn pijn weg

De zorg gaat voor mij voorbij

Je geeft het op

De deur uit terwijl je je laatste vaarwel zei

Geestelijk falen, afgesneden van afwezige bezorgdheid

Stijgend als de getijden, de vloed weegt zwaar

In haar tranen verdrink ik, ik kende haar maskerade

Toch ben ik er toch in gedoken, nu verzink ik in vademen

Sta temidden van de oceanen brullen

Onder gekwelde luchten

Een korrel zand

Van een koninkrijk gebouwd op leugens

De zorg gaat voor mij voorbij

Je geeft het op

De deur uit terwijl je je laatste vaarwel zei

Terwijl het vuil op mijn graf valt

Zeg maar gedag

Draai weg, loop weg

Je hebt alles gedaan wat je kon

Je kunt jezelf niet repareren met medicijnen