Bonds In Which We Break - The Autumn Offering

where’d those days go when i thought i knew you?

what happened to the person, i once loved.

desolate thoughts are all i think of now.

its killing my mind, and now i want to kill you.

i see you now and stare into those whore stained eyes

and wonder how i could let you lead me to,

believe that you were someone good for me, you weren’t.

you’re just another blood sucking leech.

violence breaks out, inside my head.

the passive thoughts are now thrown away.

despise and disgust are all i see in you now.

i wish things could have been right between us.

i wish you were the person you had appeared to be.

but now my thoughts are gone, and thrown away.

but now my hate is buried inside me,

left for new seeds to grow, to grow from this.

how long will it be, until you notice, there is nothing left for us.

whoa.

these spoken infidelities will never see our daylight again.

so where does this all lead us to now?

i’ll never be able to look at you again.

but maybe that is for the best now we’ll see.

death is now near my dear, we must part our ways.

one thousand cries now die.

waar gingen die dagen heen toen ik dacht dat ik je kende?

wat er is gebeurd met de persoon waar ik ooit van hield.

desolate gedachten zijn het enige waar ik nu aan denk.

het vermoordt mijn geest, en nu wil ik jou vermoorden.

ik zie je nu en staar in die met hoeren bevlekte ogen

en vraag me af hoe ik me door jou kon laten leiden naar,

geloof dat je iemand was die goed voor me was, dat was je niet.

je bent gewoon een bloedzuigende bloedzuiger.

geweld breekt uit, in mijn hoofd.

de passieve gedachten worden nu weggegooid.

verachting en walging is alles wat ik nu in je zie.

ik wou dat het goed was tussen ons.

ik wou dat je de persoon was die je leek te zijn.

maar nu zijn mijn gedachten verdwenen en weggegooid.

maar nu is mijn haat in mij begraven,

achtergelaten om nieuwe zaden te laten groeien, om hieruit te groeien.

hoe lang duurt het voordat je het merkt, er is niets meer voor ons.

hoi.

deze gesproken ontrouw zal ons daglicht nooit meer zien.

dus waar leidt dit ons nu allemaal naartoe?

ik zal nooit meer naar je kunnen kijken.

maar misschien is dat het beste, we zullen zien.

de dood is nu nabij mijn liefste, we moeten onze wegen scheiden.

duizend kreten sterven nu.