A Threnody for the Victims of Nov 2nd - The Ascent Of Everest

Ten days ago, president admitted that although some people in this country seem

to be doing well nowadays, others were unhappy, even worried.

About themselves, for their families and for their futures.

President said that he didn’t understand that fear.

He said:"

Why this country is a shining city on a hill!"

And the president is right.

In many ways we are a shining city on a hill.

The hard truth is that not everyone is sharing the new city’s splendour and

glory.

Shining city is perhaps all the president sees from the portica of the White

House, of the verandah of his ranch, where everyone seems to be doing well.

But there’s another city.

There’s another part to the shining city.

A part where some people can’t pay their mortages, and most young people can’t

afford …

Where students can’t afford the education they need and middle-class parents

watch the dreams they hold for their children vaporate.

In this part of the city there are more poor than ever.

More families in trouble, more and more people who need help but can’t find it.

Even worse, there are elderly people who tremble in the basements of the houses

they live.

And there are people who sleep in the city streets, in the gutter where the

glitter doesn’t show.

There are ghettos with thousands of young people without a job or an education.

Give their lives away to drug dealers every day.

There is despair.

There is despair, Mr President.

In the faces that you don’t see.

In the places that you don’t visit in your shining city.

Mr President you are denying that this nation is more a tale of two cities than

it is just a shining city on a hill.

Maybe, maybe Mr President if you visited some more places, if you went to

Appalachia where some people still live in sheds.

Maybe if you went to Lackawanna where thousands of unemployed steel-workers

wonder why we subsidize foreign steel.

Maybe, maybe Mr President if you stopped in at a shelter in Chicago and spoke

to the homeless there.

Maybe, Mr President if you asked a woman who had been denied the help she

needed to feed her children because you said you needed the money for a

tax-break for a millionaire or for a missile we couldn’t afford to use."

Not for honour,

not for glory,

not for profit,

but for love!

Not for honour,

not for pleasure,

not for profit,

but for love!

Tien dagen geleden gaf de president toe dat hoewel sommige mensen in dit land...

om het tegenwoordig goed te doen, waren anderen ongelukkig, zelfs bezorgd.

Over zichzelf, voor hun families en voor hun toekomst.

President zei dat hij die angst niet begreep.

Hij zei:"

Waarom dit land een schitterende stad op een heuvel is!"

En de president heeft gelijk.

In veel opzichten zijn we een stralende stad op een heuvel.

De harde waarheid is dat niet iedereen de pracht van de nieuwe stad deelt en

heerlijkheid.

Stralende stad is misschien alles wat de president ziet vanaf de portiek van de Witte

Huis, van de veranda van zijn ranch, waar het met iedereen goed lijkt te gaan.

Maar er is een andere stad.

Er is nog een ander deel van de stralende stad.

Een deel waar sommige mensen hun hypotheek niet kunnen betalen, en de meeste jonge mensen niet

veroorloven …

Waar studenten het onderwijs dat ze nodig hebben niet kunnen betalen en ouders uit de middenklasse

kijk hoe de dromen die ze voor hun kinderen koesteren verdampen.

In dit deel van de stad zijn er meer armen dan ooit.

Meer gezinnen in problemen, steeds meer mensen die hulp nodig hebben, maar deze niet kunnen vinden.

Erger nog, er zijn bejaarden die trillen in de kelders van de huizen

zij leven.

En er zijn mensen die slapen in de straten van de stad, in de goot waar de...

glitter laat zich niet zien.

Er zijn getto's met duizenden jonge mensen zonder baan of opleiding.

Geef elke dag hun leven aan drugsdealers.

Er is wanhoop.

Er is wanhoop, mijnheer de president.

In de gezichten die je niet ziet.

Op de plaatsen die je niet bezoekt in je stralende stad.

Mijnheer de president, u ontkent dat deze natie meer een verhaal is van twee steden dan...

het is gewoon een glanzende stad op een heuvel.

Misschien, misschien mijnheer de president, als u nog meer plaatsen heeft bezocht, als u naar?

Appalachia waar sommige mensen nog steeds in schuren wonen.

Misschien als je naar Lackawanna zou gaan, waar duizenden werkloze staalarbeiders...

vraag je af waarom we buitenlands staal subsidiëren.

Misschien, misschien meneer de president, als u bij een opvangcentrum in Chicago langs zou gaan en sprak?

aan de daklozen daar.

Misschien, mijnheer de president, als u een vrouw zou vragen die haar de hulp was geweigerd?

nodig had om haar kinderen te eten te geven omdat je zei dat je het geld nodig had voor een

belastingvoordeel voor een miljonair of voor een raket die we ons niet konden veroorloven om te gebruiken."

Niet voor de eer,

niet voor glorie,

niet voor winst,

maar voor de liefde!

Niet voor de eer,

niet voor het plezier,

niet voor winst,

maar voor de liefde!