One More Ride - The Allman Brothers Band

One more ride

I long for the trip I don’t need no grip I’m takin' one more ride

Way out there in the prairie air I guess it’s in my hide

Oh the clickety clack of the railroad track is callin'

If a man can know where the Santa Fe goes when she gets under steam

And the big loud bell that bongs farewell could hear her whistle scream

She’s bound to go where there ain’t no snow a fallin' one more ride

I miss the gloom of the pale light moon that seemed to know my name

And the tumbleweeds where the prairie don’t feed I miss them just the same

They’re all a part of a song of heart I’m singin'

I recall the tune that I sang to the moon and it seemed to make him smile

And I rode away at the close of the day and I stayed so long awhile

But I long to be where the memory is ringin' one more ride

As the years go by I wonder why I longed to leave my home

And to hit the trail of the iron rail away out there alone

But my heart would sigh till I know that I am leavin'

If I don’t come back on a oneway track way down in Mexico

You’ll find me there or any old where that a tumbleweed will grow

So it’s goodbye now you’ll never know how I’m grievin' one more ride

Nog een ritje

Ik verlang naar de reis Ik heb geen grip nodig Ik ga nog een ritje maken

Ver weg daar in de lucht van de prairie, ik denk dat het in mijn huid zit

Oh, het klikkende geluid van de spoorbaan roept

Als een man kan weten waar de Santa Fe heen gaat als ze onder stoom komt

En de grote luide bel die de waterpijp vaarwel hoorde, kon haar fluitje horen schreeuwen

Ze zal zeker gaan waar geen sneeuw is en nog een ritje vallen

Ik mis de somberheid van de bleke lichte maan die mijn naam leek te kennen

En de tumbleweeds waar de prairie niet voedt, ik mis ze net zo goed

Ze maken allemaal deel uit van een lied van hart dat ik zing

Ik herinner me het deuntje dat ik naar de maan zong en het leek hem aan het lachen te maken

En ik reed weg aan het einde van de dag en ik bleef zo ​​lang een tijdje

Maar ik verlang ernaar te zijn waar de herinnering nog een ritje maakt

Naarmate de jaren verstrijken, vraag ik me af waarom ik ernaar verlangde om mijn huis te verlaten

En om het spoor van de ijzeren rail daar alleen te vinden

Maar mijn hart zou zuchten tot ik weet dat ik vertrek

Als ik niet terugkom op een enkele reis naar beneden in Mexico

Je zult me ​​daar vinden of elke andere plek waar een Tumbleweed zal groeien

Dus het is vaarwel nu zul je nooit weten hoe ik nog een ritje treur