Graveyard Shift - The Acacia Strain

I cut out her tongue when she said my name

My eyes are open but I am not awake

They found the knife buried deep inside her

The sky seems higher

The sun seems brighter

Black and blue, broken, bloodied and bruised

Black and blue, broken, bloodied and bruised

Just like a dream from which you never wake up

This is a dream from which I never wake up

I am in hell

Trapped inside myself

Ignorance is bliss

And there is freedom in carelessness

I sleep

But I refuse to dream

Don’t you ever pray for me

Coming apart at the seams

There is no good inside of me

One day a storm will come and wash away the weak

Someday death will come and wake me from this sleep

We are defined by the burdens we keep

The burden I see is the burden of sleep

I am still in hell

Trapped inside myself

Regret unconsciousness as we spiral into the abyss

I sleep

But I refuse to dream

Don’t you ever pray for me

Coming apart at the seams

There is no good inside of me

She told me she wanted to meet the reaper

I had only done her a favor

She didn’t deserve to die

But I deserved to kill her

Grinding my teeth to dust

Prison bars have begun to rust

On the line between living and dead

As your eyes roll back into your head

This fog will never lift

Wide awake in nothingness

A mountain of torture awaits

I’ll see you at the pearly gates

Ik sneed haar tong uit toen ze mijn naam zei

Mijn ogen zijn open, maar ik ben niet wakker

Ze vonden het mes diep in haar begraven

De lucht lijkt hoger

De zon lijkt helderder

Zwart en blauw, gebroken, bebloed en gekneusd

Zwart en blauw, gebroken, bebloed en gekneusd

Net als een droom waaruit je nooit meer wakker wordt

Dit is een droom waaruit ik nooit wakker word

Ik ben in de hel

Opgesloten in mezelf

Onwetendheid is gelukzaligheid

En er is vrijheid in onzorgvuldigheid

Ik slaap

Maar ik weiger te dromen

Bid je nooit voor mij

Uit elkaar vallen bij de naden

Er zit niets goeds in mij

Op een dag zal er een storm komen en de zwakken wegspoelen

Op een dag zal de dood komen en me wakker maken uit deze slaap

We worden gedefinieerd door de lasten die we houden

De last die ik zie is de last van de slaap

Ik ben nog steeds in de hel

Opgesloten in mezelf

Spijt van bewusteloosheid terwijl we in de afgrond storten

Ik slaap

Maar ik weiger te dromen

Bid je nooit voor mij

Uit elkaar vallen bij de naden

Er zit niets goeds in mij

Ze vertelde me dat ze de maaier wilde ontmoeten

Ik had haar alleen maar een plezier gedaan

Ze verdiende het niet om te sterven

Maar ik verdiende het om haar te vermoorden

Knarsen van mijn tanden tot stof

Gevangenisbars beginnen te roesten

Op de grens tussen levend en dood

Terwijl je ogen terug in je hoofd rollen

Deze mist zal nooit optrekken

Klaarwakker in het niets

Er wacht een berg van marteling

Ik zie je bij de parelwitte poorten