Where I End and the Hemlock Begins - Thantifaxath

I draw my final breath of poison

Return to my directionless ocean of filth

My eyes dead trees

My body rusted tunnels

My blood the battery acid of man made mountains

Hunted by infinite parallel dead versions of myself

I take my final breath of misery

Before my body merges with the noise

I am the lost cause

Of perverse electrical currents

They chase me to boneless graveyards

Forever

Silent wooden forever

Ik trek mijn laatste adem van vergif

Keer terug naar mijn richtingloze oceaan van vuiligheid

Mijn ogen dode bomen

Mijn lichaam verroeste tunnels

Mijn bloed, het batterijzuur van door mensen gemaakte bergen

Opgejaagd door oneindige parallelle dode versies van mezelf

Ik neem mijn laatste adem van ellende

Voordat mijn lichaam opgaat in het geluid

Ik ben de verloren zaak

Van perverse elektrische stromen

Ze achtervolgen me naar begraafplaatsen zonder botten

Voor altijd

Stille houten voor altijd