Bury Me Not on the Lone Prarie - Tex Ritter

«O bury me not on the lone prairie.»

These words came low and mournfully

From the pallid lips of the youth who lay

On his dying bed at the close of day

He had wasted and pined 'til o’er his brow

Death’s shades were slowly gathering now

He thought of home and loved ones nigh

As the cowboys gathered to see him die

«O bury me not on the lone prairie

Where coyotes howl and the wind blows free

In a narrow grave just six by three—

O bury me not on the lone prairie»

«It matters not, I’ve been told

Where the body lies when the heart grows cold

Yet grant, o grant, this wish to me

O bury me not on the lone prairie.»

«I've always wished to be laid when I died

In a little churchyard on the green hillside

By my father’s grave, there let me be

O bury me not on the lone prairie.»

«I wish to lie where a mother’s prayer

And a sister’s tear will mingle there

Where friends can come and weep o’er me

O bury me not on the lone prairie.»

«For there’s another whose tears will shed

For the one who lies in a prairie bed

It breaks me heart to think of her now

She has curled these locks, she has kissed this brow.»

«O bury me not…» And his voice failed there

But they took no heed to his dying prayer

In a narrow grave, just six by three

They buried him there on the lone prairie

And the cowboys now as they roam the plain

For they marked the spot where his bones were lain

Fling a handful o' roses o’er his grave

With a prayer to God his soul to save

"O, begraaf me niet op de eenzame prairie."

Deze woorden kwamen laag en treurig

Van de bleke lippen van de jeugd die lag

Op zijn sterfbed aan het einde van de dag

Hij had verspild en smachtte tot zijn voorhoofd

De schaduwen van de dood verzamelden zich nu langzaam

Hij dacht aan thuis en naasten in de buurt

Terwijl de cowboys zich verzamelden om hem te zien sterven

"O begraaf me niet op de eenzame prairie"

Waar coyotes huilen en de wind vrij waait

In een smal graf slechts zes bij drie...

O begraaf me niet op de eenzame prairie»

«Het maakt niet uit, is mij verteld

Waar het lichaam ligt als het hart koud wordt

Maar sta mij deze wens toe, o sta mij toe

O begraaf me niet op de eenzame prairie.»

"Ik heb altijd al willen worden gelegd toen ik stierf"

Op een klein kerkhof op de groene heuvel

Bij het graf van mijn vader, daar mag ik zijn

O begraaf me niet op de eenzame prairie.»

"Ik zou willen liggen waar een moeders gebed"

En de traan van een zus zal zich daar mengen

Waar vrienden kunnen komen huilen over mij

O begraaf me niet op de eenzame prairie.»

"Want er is een ander wiens tranen zullen vergieten"

Voor degene die in een prairiebed ligt

Het breekt me hart om nu aan haar te denken

Ze heeft deze lokken gekruld, ze heeft dit voorhoofd gekust».

«O, begraaf me niet...» En zijn stem faalde daar

Maar ze sloegen geen acht op zijn laatste gebed

In een smal graf, slechts zes bij drie

Ze begroeven hem daar op de eenzame prairie

En de cowboys die nu over de vlakte zwerven

Want ze markeerden de plek waar zijn botten lagen

Gooi een handvol rozen over zijn graf

Met een gebed tot God zijn ziel te redden