Don't I Know You From Somewhere - Teitur, Nico Muhly

If I were a sushi roll

Traversing through a Japanese kitchen

I would be mostly fascinated

By the people there

Their welcoming arms

And their strange voices

Their fingers flying around

Immersed in conversation

I would like to ask them a question

«Don't I know you from somewhere?»

«Don't I know you from somewhere?»

«Don't I know you from somewhere?»

They would be too busy to answer me

Too hungry and happy with their lives

Busy soaking up the atmosphere

And this restaurant with pictures of slinky fish

On the wall

The sharp sound of knives

And the smell of soy and ginger

Still in their nostrils

I would be in awe of their breath

Their breath, their breath

I could hardly wait

To be lifted into their mouths

And get broken in two

And lie there melting

Somewhere between

The sadness of their tongue and teeth

«Don't I know you from somewhere?»

«Don't I know you from somewhere?»

«Don't I know you from somewhere?»

Als ik een sushirol was

Dwars door een Japanse keuken

Ik zou vooral gefascineerd zijn

Door de mensen daar

Hun verwelkomende armen

En hun vreemde stemmen

Hun vingers vliegen rond

Ondergedompeld in gesprek

Ik zou ze een vraag willen stellen

"Ken ik je niet ergens van?"

"Ken ik je niet ergens van?"

"Ken ik je niet ergens van?"

Ze zouden het te druk hebben om me te antwoorden

Te hongerig en blij met hun leven

Druk bezig om de sfeer op te snuiven

En dit restaurant met foto's van slinky vissen

Op de muur

Het scherpe geluid van messen

En de geur van soja en gember

Nog steeds in hun neusgaten

Ik zou onder de indruk zijn van hun adem

Hun adem, hun adem

Ik kon bijna niet wachten

Om in hun mond te worden getild

En wordt in tweeën gebroken

En daar liggen smelten

Ergens tussen

Het verdriet van hun tong en tanden

"Ken ik je niet ergens van?"

"Ken ik je niet ergens van?"

"Ken ik je niet ergens van?"