Mary's Song (Oh My My My) - Taylor Swift

She said, «I was seven & you were nine»

I looked at you like the stars that shine

In the sky, the pretty lights

And our daddy’s used to joke about the two of us

Growing up & falling in love

And our mama’s smiled & rolled their eyes

And said, «Oh my, my, my»

Took me back to the house & the backyard trees

Said you’d beat me up you were bigger than me

You never did

Took me back when the world was one block wide

I dared you to kiss me & ran when you tried

Just two kids, you & I

Oh my, my, my, my

Well, I was sixteen when suddenly

I wasn’t that little girl you used to see

But your eyes still shined like pretty lights

And our daddy’s used to joke about the two of us

They never believed we’d really fall in love

And our mama’s smiled & rolled their eyes

And said, «Oh my, my, my»

Took me back to the creek beds we turned up

Two A.M.

running in your truck & all I need is you next to me

Took me back to the time we had our very first fight

Slamming up doors 'stead of kissing goodnight

You stayed outside 'til the morning light

Oh my, my, my, my

A few years have gone & come around

We were sitting at our favorite spot in town

And you looked at me, got down on one knee

Took me back to the time when we walked down the aisle

Our whole town came & our mama’s cried

You said, «I do» & I did too

Take me home where we met so many years before

We’ll rock our babies on the very front porch

After all this time, you & I

And I’ll be eighty seven, you’ll be eighty nine

I’ll still look at you like the stars that shine in the sky

Oh my, my, my

Ze zei: "Ik was zeven en jij was negen"

Ik keek naar je als de sterren die schijnen

In de lucht, de mooie lichtjes

En onze vader maakte altijd grapjes over ons tweeën

Opgroeien en verliefd worden

En onze mama's lachten en rolden met hun ogen

En zei: "Oh mijn, mijn, mijn"

Nam me terug naar het huis en de bomen in de achtertuin

Zei dat je me zou slaan, je was groter dan ik

Dat heb je nooit gedaan

Bracht me terug toen de wereld een blok wijd was

Ik daagde je uit om me te kussen en rende weg toen je het probeerde

Slechts twee kinderen, jij en ik

Oh mijn, mijn, mijn, mijn

Nou, ik was zestien toen plotseling...

Ik was niet dat kleine meisje dat je altijd zag

Maar je ogen straalden nog steeds als mooie lichtjes

En onze vader maakte altijd grapjes over ons tweeën

Ze hadden nooit geloofd dat we echt verliefd zouden worden

En onze mama's lachten en rolden met hun ogen

En zei: "Oh mijn, mijn, mijn"

Nam me terug naar de beekbeddingen waar we opdoken

Twee uur

rennen in je vrachtwagen en alles wat ik nodig heb is jou naast me

Bracht me terug naar de tijd dat we ons allereerste gevecht hadden

Deuren dichtslaan 'in plaats van welterusten'

Je bleef buiten tot het ochtendlicht

Oh mijn, mijn, mijn, mijn

Er zijn een paar jaar verstreken en het is zover

We zaten op ons favoriete plekje in de stad

En je keek naar me, ging op één knie

Bracht me terug naar de tijd dat we door het gangpad liepen

Onze hele stad kwam en onze mama's huilden

Je zei: «Ik doe» en ik deed het ook

Breng me naar huis waar we elkaar zoveel jaren eerder hebben ontmoet

We zullen onze baby's wiegen op de veranda aan de voorkant

Na al die tijd, jij en ik

En ik zal zevenentachtig zijn, jij zult negenentachtig zijn

Ik zal nog steeds naar je kijken als de sterren die aan de hemel schijnen

Oh mijn, mijn, mijn