My Fall - Tamtrum

Une grande tour d’argent et de verre

Se dresse devant moi

Je me dois de la gravire

Atteindre mon but

Toucher ce ciel

…Ce Ciel!

Mon premier pas est lourd

Il ecrase une marche

Mon second essaye de faire oublier le premier

Ce long escalier qui me face a l’air complexe

Avec le ciel et l’infini

Marche apres marche, je monte cet enfer

Le vent glacial scisaille ma peau et viole mon ame

Que vais-je trouver en haut

L’amour, la force la vaillance

Ou peut-etre l’espoir, la haine

Peu importe je dois monter

Je dois monter

J’apercois un aigle

Il grave son nom dans les nuages

Il a l’air libre

Je veux l’atteindre

Je dois l’atteindre

Les gouttes de sueur qui perlent sur mon front

Me rappelles que je ne suis qu’un tas d’os

Un tas d’os mort

Je ne veux plus me reposer

Je ne dois plus m’arreter

Si je veux trouver la paix

Je dois monter

Cent jours passerent

Je suis enfin au sommet

Ici tout est plus clair

Tout est plus beaux

Je surplombe les nuages

Et les horizons

Rien ni personnes ne m’y attendais

Ou peut etre, le repos

Je marchais doucement

Mes chevilles craquent, Je tombe

Mes yeux ce ferment, la fatigue

A present je me sens mourir

Et je sais pourquoi je suis venus

Jusqu’ici

Een hoge toren van zilver en glas

Ga voor mij staan

Ik moet het verbranden

Om mijn doel te bereiken

Raak deze lucht aan

... Deze hemel!

Mijn eerste stap is zwaar

Hij verplettert een stap

Mijn tweede probeert de eerste te laten vergeten

Deze lange trap voor me ziet er ingewikkeld uit

Met de lucht en oneindigheid

Stap voor stap berijd ik deze hel

De ijzige wind snijdt door mijn huid en schendt mijn ziel

Wat zal ik boven vinden?

Liefde, kracht, moed

Of misschien hoop, haat

Kan me niet schelen, ik moet naar boven

ik moet naar boven

ik zie een adelaar

Hij kerft zijn naam in de wolken

Hij ziet er vrij uit

Ik wil het bereiken

ik moet het bereiken

De zweetdruppels parelen op mijn voorhoofd

Herinner me eraan dat ik maar een hoop botten ben

Een stapel dode botten

Ik wil niet meer rusten

Ik hoef niet meer te stoppen

Als ik vrede wil vinden

ik moet naar boven

Honderd dagen verstreken

Ik ben eindelijk aan de top

Hier is alles duidelijker

Alles is mooier

Ik ben boven de wolken

En de horizonten

Niets en niemand had het verwacht

Of misschien, rust

Ik liep langzaam

Mijn enkels kraken, ik val

Mijn ogen die gisten, vermoeidheid

Nu heb ik het gevoel dat ik doodga

En ik weet waarom ik kwam

tot dusver