People Are Animals - Talpa

She says, quote: «I was looking at my friend Linda.

Suddenly feathers popped out of her skin.

Her nose turned into a beak.

She had an Eagle’s face.

I looked at my boyfriend Johnny.

He was turning into a bird too.

So was Linda’s boyfriend.

We were at Central Park Zoo.

I couldn’t move, I wanted to cry but no tears

would come.

Oh God, I heard myself yell, people really are animals.

I started laughing hysterically.

And the insanity would feel funny.

I started to run away from the others through Central Park until I stopped

under a stone bridge.

Johnny kept calling me.

After a long time I went up the bridge.

Johnny always had been my source of security.

He said lsd was groovy, it wouldn’t hurt me.

He said I’d see beautiful colors and hear musical dooms.

But I never did.

Instead I saw awful things, people looked like monkeys.

Cracks and sidewalks became deep premises you could fall into.

Finally after about 8 hours the drug started to wear off.

I was depressed for days afterwords.

I was depressed for days afterwords.

I never want to try that again.

Ze zegt, citerend: «Ik keek naar mijn vriendin Linda.

Plots kwamen er veren uit haar huid.

Haar neus veranderde in een snavel.

Ze had het gezicht van een adelaar.

Ik keek naar mijn vriend Johnny.

Hij veranderde ook in een vogel.

Dat gold ook voor Linda's vriend.

We waren in de dierentuin van Central Park.

Ik kon niet bewegen, ik wilde huilen maar geen tranen

zou komen.

Oh God, ik hoorde mezelf schreeuwen, mensen zijn echt dieren.

Ik begon hysterisch te lachen.

En de waanzin zou grappig aanvoelen.

Ik begon weg te rennen van de anderen door Central Park totdat ik stopte

onder een stenen brug.

Johnny bleef me bellen.

Na een lange tijd ging ik de brug op.

Johnny was altijd mijn bron van veiligheid geweest.

Hij zei dat lsd hip was, het zou me geen kwaad doen.

Hij zei dat ik prachtige kleuren zou zien en muzikale ondergang zou horen.

Maar dat heb ik nooit gedaan.

In plaats daarvan zag ik vreselijke dingen, mensen zagen eruit als apen.

Scheuren en trottoirs werden diepe ruimtes waar je in kon vallen.

Eindelijk na ongeveer 8 uur begon het medicijn af te nemen.

Ik was dagenlang depressief.

Ik was dagenlang depressief.

Ik wil dat nooit meer proberen.