Dirge of All Creation - Symbolik

Nightmare

He can’t seem to wake from his dream, you will not

For this is no slumber, you are conscious now

I have spent your whole lifetime assuring this reckoning

Gorging on the demise of opposed

Beings with misguided hope

Always closer than you’ve ever known

I freed you from the prison you once called home

This feudal attempt to eradicate me

Will always end in disharmony

At last eclipsing the edge of the vortex

Atop the last shard of land that exists

A solar swarm of chaos

Dragged by the vacuum

As they’re protected

By the eye of the storm

Does this entity truly define me?

This life believed to be mine never was

Kneel before me as we become all of creation

You’ve done well on my chosen road

As a vessel who ushered my ghost

Watching this worm come to grips

It’s as if he has found his resolve

He conjures his ancestral blade

A galactic energy incites from his core

Visibly unnerved his eyes wide with rage

Ethereal winds dismounts

A demon’s stance with a celestial blaze

With an inhale, in an instant

He drives the sword true

Only to find that Veles stands unscathed

«You must accept my omnipresence

In time you’ll find what you seek in the hole»

As he collapses from the weight of the final blow

Playing into the hands of his most ubiquitous foe

Into the night alone

Follow the path that will send you back home

Born into the nothing as one

Long is this journey that we’ve just begun

Spiraling into a million pieces

Pulled through horizons

As you question your existence

Rearranged on a molecular scale

A feeling of infinite ascension

Dust

Forever cosmic in nature

As all that he knew returned to darkness

Within the depths of abyss

A ray of light begins to coalesce

Nachtmerrie

Hij lijkt maar niet wakker te worden uit zijn droom, jij ook niet

Want dit is geen slaap, je bent nu bij bewustzijn

Ik heb je hele leven besteed aan het verzekeren van deze afrekening

Gorging op de ondergang van de tegenstanders

Wezens met misplaatste hoop

Altijd dichterbij dan je ooit hebt gekend

Ik heb je bevrijd uit de gevangenis die je ooit thuis noemde

Deze feodale poging om mij uit te roeien

Zal altijd eindigen in disharmonie

Eindelijk de rand van de vortex verduisterend

Bovenop de laatste scherf van het land dat bestaat

Een zonnezwerm chaos

Door het vacuüm gesleept

Omdat ze beschermd zijn

Door het oog van de storm

Definieert deze entiteit mij echt?

Dit leven waarvan men dacht dat het van mij was, was nooit

Kniel voor me terwijl we de hele schepping worden

Je hebt het goed gedaan op mijn gekozen weg

Als een vaartuig dat mijn geest inluidde

Kijken hoe deze worm tot greep komt

Het is alsof hij zijn besluit heeft gevonden

Hij tovert zijn voorouderlijk zwaard

Een galactische energie prikkelt vanuit zijn kern

Zichtbaar zenuwachtig zijn ogen wijd van woede

Etherische winden stijgen

De houding van een demon met een hemelse gloed

Met een inademing, in een oogwenk

Hij drijft het zwaard waar

Alleen om te ontdekken dat Veles ongedeerd blijft

"Je moet mijn alomtegenwoordigheid accepteren"

Na verloop van tijd vind je wat je zoekt in het gat»

Terwijl hij instort van het gewicht van de genadeslag

In de kaart spelen van zijn meest alomtegenwoordige vijand

Alleen de nacht in

Volg het pad dat je terug naar huis zal sturen

Geboren in het niets als één

Lang is deze reis die we net zijn begonnen

Spiraalsgewijs in een miljoen stukjes

Door horizonten getrokken

Terwijl je je bestaan ​​in twijfel trekt

Herschikt op moleculaire schaal

Een gevoel van oneindige ascentie

Stof

Voor altijd kosmisch van aard

Zoals alles wat hij wist, terugkeerde naar de duisternis

In de diepten van de afgrond

Een lichtstraal begint samen te smelten