Bizet: Vous ne priez pas, WD 94 - Sylvia McNair, Roger Vignoles, Жорж Бизе

Mon bien-aimé, dans mes douleurs

Je viens de la cité des pleurs

Pour vous demander des prières

Vous me disiez, penché vers moi:

«Si je vis, je prierai pour toi.

«Voilà vos paroles dernières

Hélas!

hélas!

Depuis que j’ai quitté vos bras

Jamais je n’entends vos prières

Hélas!

hélas!

J'écoute, et vous ne priez pas!

Combien nos doux ravissements

Ami, me coûtent de tourments

Au fond de ces tristes demeures!

Les jours n’ont ni soir ni matin;

Et l’aiguille y tourne sans fin

Sans fin, sur un cadran sans heures:

Hélas!

hélas!

Vers vous, ami, levant les bras

J’attends en vain dans ces demeures!

Hélas!

hélas!

J’attends, et vous ne priez pas!

«Puisse au Lido ton âme errer, «Disiez-vous, «pour me voir pleurer!

«Elle s’envola sans alarme

Ami, sur mon froid monument

L’eau du ciel tomba tristement

Mais de vos yeux, pas une larme

Hélas!

hélas!

Ce Dieu qui me vit dans vos bras

Que votre douleur le désarme!

Moi seule, hélas!

Je pleure, et vous ne priez pas

Quand mon crime fut consommé

Un seul regret eût désarmé

Ce Dieu qui me fut si terrible

Deux fois, prête à me repentir

De la mort qui vint m’avertir

Je sentis l’haleine invisible

Hélas!

hélas!

Vous étiez heureux dans mes bras

Me repentir fut impossible

Hélas!

hélas!

Je souffre, et vous ne priez pas

Souvenez-vous de la Brenta

Où la gondole s’arrêta

Pour ne repartir qu'à l’aurore;

De l’arbre qui nous a cachés

Des gazons… qui sont penchés

Quand vous m’avez dit: «Je t’adore.

«Hélas!

hélas!

La mort m’y surprit dans vos bras

Sous vos baisers tremblante encore

Hélas!

hélas!

Je brûle, et vous ne priez pas

Rendez-les-moi, ces frais jasmins

Où, sur un lit fait par vos mains

Ma tête en feu s’est reposée

Rendez-moi ce lilas en fleurs

Qui, sur nous secouant ses pleurs

Rafraîchit ma bouche embrasée

Hélas!

hélas!

Venez m’y porter dans vos bras

Pour que j’y boive la rosée

Hélas!

hélas!

J’ai soif, et vous ne priez pas

Dans votre gondole, à son tour

Une autre vous parle d’amour;

Mon portrait devait lui déplaire

Dans les flots son dépit jaloux

A jeté ce doux gage, et vous

Ami, vous l’avez laissé faire

Hélas!

hélas!

Pourquoi vers vous tendre les bras?

Non, je dois souffrir et me taire

Hélas!

hélas!

C’en est fait, vous ne prîrez pas

Adieu !

je ne reviendrai plus

Vous lasser de cris superflus

Puisqu'à vos yeux une autre est belle

Ah !

que ses baisers vous soient doux!

Je suis morte, et souffre pour vous!

Heureux d’aimer, vivez pour elle

Hélas!

hélas!

Pensez quelquefois dans ses bras

A l’abime où Dieu me rappelle

Hélas!

hélas!

J’y descends, ne m’y suivez pas!

Mijn geliefde, in mijn pijnen

Ik kom uit de stad van tranen

Om u om gebed te vragen

Je zei tegen me terwijl je naar me toe leunde:

"Als ik leef, zal ik voor je bidden.

“Hier zijn je laatste woorden

Helaas!

Helaas!

Sinds ik je armen verliet

Ik hoor je gebeden nooit

Helaas!

Helaas!

Ik luister, en jij bidt niet!

Hoe onze zoete lekkernijen

Vriend, kostte me kwelling

Diep in deze droevige herenhuizen!

De dagen hebben geen avond of ochtend;

En de naald daar draait eindeloos

Eindeloos, op een wijzerplaat zonder uren:

Helaas!

Helaas!

Naar jou toe, vriend, zijn armen opheffend

Ik wacht tevergeefs in deze herenhuizen!

Helaas!

Helaas!

Ik wacht, en jij bidt niet!

"Moge je ziel afdwalen naar het Lido," zei je, "om me te zien huilen!

“Ze vloog weg zonder alarm

Vriend, op mijn koude monument

Het water uit de lucht viel droevig

Maar uit jouw ogen, geen traan

Helaas!

Helaas!

Deze God die mij in je armen zag

Moge uw pijn hem ontwapenen!

Ik alleen, helaas!

Ik huil, en jij bidt niet

Toen mijn misdaad werd voltrokken

Een enkele spijt zou hebben ontwapend

Deze God die zo verschrikkelijk voor me was

Tweemaal, klaar om zich te bekeren

Van de dood die me kwam waarschuwen

Ik voelde de onzichtbare adem

Helaas!

Helaas!

Je was gelukkig in mijn armen

Bekering was onmogelijk

Helaas!

Helaas!

Ik lijd, en jij bidt niet

Denk aan de Brenta

Waar de gondel stopte

Om alleen bij zonsopgang te vertrekken;

Van de boom die ons verborg

Gazons... die scheef staan

Toen je tegen me zei: 'Ik aanbid je.

"Helaas!

Helaas!

De dood verraste me daar in je armen

Onder je nog steeds trillende kussen

Helaas!

Helaas!

Ik brand, en jij bidt niet

Geef ze me terug, deze verse jasmijnen

Waar op een bed gemaakt door jouw handen

Mijn brandende hoofd heeft gerust

Geef me die bloeiende lila terug

Wie, als we haar tranen afschudden?

Verfris mijn vlammende mond

Helaas!

Helaas!

Kom draag me in je armen

Voor mij om de dauw te drinken

Helaas!

Helaas!

Ik heb dorst, en jij bidt niet

Om de beurt in uw gondel

Een ander spreekt tot je over liefde;

Mijn portret moet hem niet bevallen hebben

In de golven zijn jaloerse wrok

Gooide dit lieve teken, en jij

Vriend, je laat hem

Helaas!

Helaas!

Waarom contact met u opnemen?

Nee, ik moet lijden en zwijgen

Helaas!

Helaas!

Het is gedaan, u zult niet bidden

Tot ziens !

Ik kom niet terug

Word moe van overbodig geschreeuw

Omdat in jouw ogen een ander mooi is

Ah!

Mogen zijn kussen zoet voor je zijn!

Ik ben dood en lijd voor jou!

Blij om lief te hebben, leef voor haar

Helaas!

Helaas!

Denk soms in zijn armen

Naar de afgrond waar God me terugroept

Helaas!

Helaas!

Ik ga daarheen, volg me daar niet!