Until the Last Breath - Svart Crown

Astray, reclushed in the blur of mind

Searching the weakness

The disease of souls

Infects what makes you a man

Blackest wounds are deep open

Dignity’s rape, down on her knees

Dying hopes forms the leather

Flogging the skin

In an absence of salvation

As the plague among rats

Crawling underground

Leaving the corpse moaning in sewers

No one quits the life surrounded

Miasma rising among the crowd

Until the last breath, close to dying

A colourless pit as way for the end, nothing for reward

The mind removes a step beyond the light

Left the worthless to the fire

And the soul to the void

Op een dwaalspoor, herkozen in de waas van de geest

Op zoek naar de zwakte

De ziekte van zielen

Infecteert wat jou een man maakt

De zwartste wonden zijn diep open

Waardigheid's verkrachting, op haar knieën

Stervende hoop vormt het leer

De huid geselen

Bij gebrek aan redding

Als de pest onder ratten

Onder de grond kruipen

Het lijk kreunend in riolen achterlaten

Niemand verlaat het omringde leven

Miasma stijgt op onder de menigte

Tot de laatste adem, bijna dood

Een kleurloze put als eindpunt, niets als beloning

De geest zet een stap verder dan het licht

Het waardeloze aan het vuur gelaten

En de ziel naar de leegte