Jewel of the Midwest - Sundowner

Dream softly tonight

Breathe easy the cold air of this life

I’m not sure how I arrived

At the choices I made but I made them

I walk along the grass;

it’s cold and dead

All the cars roar past, they own this world

The headlights move fast, they’re in such a hurry

They light up their paths in a blinding fury

And I don’t need hope when I just keep on hurling

I don’t need no love I got plenty of hurting

She don’t hear my cries echo up through dark skies

We all stand in line for the final surprise

I’ve been digging the same old graves

From the strike against midnight 'til the first break of day

Sleep in peace for one night

Carry the fire always on the inside

Back home nothing has changed

Maybe the weather,

Not the beat of the days

And when I’m there at last I’ll lay in bed

Half way across the map, a whole new world

My thoughts will race fast they’re in such a hurry

They light up their paths in a blinding fury

I’ve been buried before in the city that I love

Beneath the sidewalks that I walked

And the trains that I rode

All the buildings I lived in and the streets that I drove

Like a ship I was wrecked in our lake’s freezing depth

In the place I was born — the jewel of the Midwest

Like a ship I was wrecked in the jewel of the Midwest

Droom zacht vannacht

Adem rustig de koude lucht van dit leven in

Ik weet niet zeker hoe ik aankwam

Bij de keuzes die ik heb gemaakt maar ik heb ze gemaakt

Ik loop langs het gras;

het is koud en dood

Alle auto's razen voorbij, ze bezitten deze wereld

De koplampen bewegen snel, ze hebben zo'n haast

Ze verlichten hun paden in een verblindende woede

En ik heb geen hoop nodig als ik gewoon blijf slingeren

Ik heb geen liefde nodig, ik heb veel pijn

Ze hoort mijn geschreeuw niet door de donkere luchten weerklinken

We staan ​​allemaal in de rij voor de laatste verrassing

Ik heb dezelfde oude graven gegraven

Van de staking tegen middernacht tot de eerste pauze van de dag

Slaap in vrede voor één nacht

Draag het vuur altijd aan de binnenkant

Thuis is er niets veranderd

Misschien het weer,

Niet het ritme van de dagen

En als ik er eindelijk ben, lig ik in bed

Halverwege de kaart, een hele nieuwe wereld

Mijn gedachten gaan snel, ze hebben zo'n haast

Ze verlichten hun paden in een verblindende woede

Ik ben eerder begraven in de stad waar ik van hou

Onder de trottoirs die ik liep

En de treinen die ik reed

Alle gebouwen waarin ik woonde en de straten waarin ik reed

Als een schip verging ik in de ijskoude diepte van ons meer

In de plaats waar ik ben geboren - de parel van het Midwesten

Als een schip verging ik in de parel van het Midwesten