We Were Wrong - Stroke 9

Well I’m singing this song as loud as I can

As I drive too fast with my best friend

I don’t wonder if you’re wondering where I am

Cause I don’t care if I ever see you again

Well I’m sick of being compared to what you had before

I’m sick of being what you don’t want anymore

I’m sick of being used, bruised, and ignored

Because that’s just not what friends are for

You were wrong

For me you were so wrong

I’d only come over to get it on

Well I’ve got to admit that it’s time to move on

Don’t give me shit, don’t give me lip

Don’t make me lose my grip on everything that I’ve known all along

Well I wasted two years trying to make you mine

Then I wasted two more as I missed every sign

That you weren’t what you seemed like you were which is fine

Cause I don’t know who I am most of the time

But what I do know I can’t show for fear that I’ll throw it away

Like every word that you say

Like all the things that you’re saving for a rainy day

And all the times that you wouldn’t have it any other way

Well it’s the day before our last day together

We realize it wasn’t meant to last

We used to think that it would be forever

But we never thought forever’d go this fast

And now we’re singing this song as loud as we can

As we drive to fast again and again

I don’t wonder cause now I know where we stand

And I don’t care if I ever see you again

Nou, ik zing dit lied zo hard als ik kan

Omdat ik te snel rijd met mijn beste vriend

Ik vraag me niet af of je je afvraagt ​​waar ik ben

Omdat het me niet kan schelen of ik je ooit weer zie

Nou, ik ben het zat om vergeleken te worden met wat je eerder had

Ik ben het zat om te zijn wat je niet meer wilt

Ik ben het zat om gebruikt, gekneusd en genegeerd te worden

Want daar zijn vrienden gewoon niet voor

Je was fout

Voor mij had je het zo mis

Ik zou alleen langskomen om het op te halen

Nou, ik moet toegeven dat het tijd is om verder te gaan

Don't give me shit, don't give me lip

Laat me niet de grip verliezen op alles wat ik al die tijd weet

Nou, ik heb twee jaar verspild met proberen je de mijne te maken

Toen verspilde ik er nog twee omdat ik elk teken miste

Dat je niet was wat je leek te zijn, wat prima is

Omdat ik meestal niet weet wie ik ben

Maar wat ik wel weet, kan ik niet laten zien uit angst dat ik het weggooi

Zoals elk woord dat je zegt

Zoals alle dingen die je bewaart voor een regenachtige dag

En al die keren dat je het niet anders had gewild

Nou, het is de dag voor onze laatste dag samen

We realiseren ons dat het niet bedoeld was om lang mee te gaan

Vroeger dachten we dat het voor altijd zou zijn

Maar we hadden nooit gedacht dat het voor altijd zo snel zou gaan

En nu zingen we dit lied zo hard als we kunnen

Terwijl we steeds weer te snel rijden

Ik vraag me niet af, want nu weet ik waar we aan toe zijn

En het kan me niet schelen of ik je ooit weer zie