Moon - Street Joy

I took a rocket to the moon once, on a night a long time ago

The night I shuttled to the moon was quite a fright and very cold

Look out the window see the Earth disappear

The shuttle lands and it was clear — I’m on a rock, oh god.

I suited up and took my first step on the white dirt we see from home.

Seven steps I look behind me to see my shuttle, it had flown.

I try to run in its direction, make my footprints fly.

I didn’t make the connection.

My shuttles home, I’m gonna cry

And the tears in my helmet made it hard to see.

My head started spinning and my knees were weak

But then my ears didn’t fool me,

From not to far, there was a beat,

And then some singing, yeah.

«You are not alone»

Said the rumble, under my feet.

«I've been so alone, if you walk to me, we can meet.»

It was a voice that I’d never heard, but a presence to which I was familiar.

I glide in the direction that the sound drew me.

It was a long way, a journey.

The white rocks that were below me started to fight with my feet.

The moon surface below me started to crack apart into a smile.

It was then that I realized,

I was standing on a face that I’d seen many times.

And then my eyes weren’t playing games,

From right below me, there was a smile,

And then some singing, yeah.

«You are not alone»

Said the rumble, under my feet.

«I've been so alone, if you walk to me, we can meet.»

«You are not alone»

Said the rumble, under my feet.

«I've been so alone, it was a matter of time

(matter of time)

For you to save me

(save me)

It was a matter of time

(it was a matter of time)

For you to save me, dooo doo doo dooooo

Do do do

I had become the savior of the man on the moon.

I’d stay to solve his loneliness and not go home soon.

And all we had was this old tune,

In not too long, we’d kill the gloom.

Ik nam een ​​keer een raket naar de maan, op een nacht lang geleden

De nacht dat ik naar de maan pendelde, was behoorlijk schrikken en erg koud

Kijk uit het raam en zie de aarde verdwijnen

De shuttle landt en het was duidelijk - ik sta op een rots, oh god.

Ik kleedde me aan en zette mijn eerste stap op het witte vuil dat we vanuit huis zien.

Zeven stappen Ik kijk achter me om mijn shuttle te zien, hij was gevlogen.

Ik probeer in zijn richting te rennen, mijn voetafdruk te laten vliegen.

Ik heb de verbinding niet gemaakt.

Mijn shuttle naar huis, ik ga huilen

En de tranen in mijn helm maakten het moeilijk om te zien.

Mijn hoofd begon te tollen en mijn knieën waren zwak

Maar toen hielden mijn oren me niet voor de gek,

Van niet tot ver was er een beat,

En dan wat zingen, ja.

"Je bent niet alleen"

Zei het gerommel onder mijn voeten.

"Ik ben zo alleen geweest, als je naar me toe loopt, kunnen we elkaar ontmoeten."

Het was een stem die ik nog nooit had gehoord, maar een aanwezigheid waarmee ik vertrouwd was.

Ik glijd in de richting waarin het geluid me trok.

Het was een lange weg, een reis.

De witte rotsen die onder me lagen, begonnen met mijn voeten te vechten.

Het maanoppervlak onder me begon uiteen te vallen in een glimlach.

Het was toen dat ik me realiseerde,

Ik stond op een gezicht dat ik vaak had gezien.

En toen speelden mijn ogen geen spelletjes,

Van rechts onder me was er een glimlach,

En dan wat zingen, ja.

"Je bent niet alleen"

Zei het gerommel onder mijn voeten.

"Ik ben zo alleen geweest, als je naar me toe loopt, kunnen we elkaar ontmoeten."

"Je bent niet alleen"

Zei het gerommel onder mijn voeten.

"Ik ben zo alleen geweest, het was een kwestie van tijd"

(kwestie van tijd)

Voor jou om mij te redden

(Red mij)

Het was een kwestie van tijd

(het was een kwestie van tijd)

Voor jou om me te redden, dooo doo doo dooooo

Doen doen doen

Ik was de redder geworden van de man op de maan.

Ik zou blijven om zijn eenzaamheid op te lossen en niet snel naar huis gaan.

En alles wat we hadden was dit oude deuntje,

Binnen niet al te lange tijd zouden we de somberheid doden.