Ungrateful One - Steep Canyon Rangers

When my father built a fire, he’d pour on gasoline

Every field he planted grew up tall and green

There were feasts upon the table, both night and day

But not a word of thanks did my father ever say

O regret he’d cry out to not have walked away

Thirty years ago upon his wedding day

The freedom we had robbed him, he never tried to hide

And the youth upon my cheeks was a dagger to his pride

He called me ungrateful one, ungrateful one

Look at what you’ve done boy, see what you have done

I was the last of seven kids, and a stranger from the start

It seems the more I knew, the more we grew apart

But who can understand the shame of just a child

As my father reared and thundered, my silence drove him wild

O regret he’d cry out, for this misery I slave

Who among you now will lay flowers on my grave

But I was just a babe, the last and only hope

And he could see I was gone as fast as I could go

O regret the old man cried, Lord hear me call

A curse upon this life and a curse upon these walls

That old house packed with guilt, set fire and left to burn

To those hills of my youth, I will never more return

Als mijn vader een vuur maakte, goot hij er benzine bij

Elk veld dat hij plantte, werd groot en groen

Er waren feesten op tafel, zowel dag als nacht

Maar geen woord van dank heeft mijn vader ooit gezegd

O spijt dat hij zou schreeuwen dat hij niet was weggelopen

Dertig jaar geleden op zijn trouwdag

De vrijheid die we hem hadden beroofd, heeft hij nooit geprobeerd te verbergen

En de jeugd op mijn wangen was een dolk voor zijn trots

Hij noemde me ondankbare, ondankbare

Kijk naar wat je hebt gedaan jongen, kijk wat je hebt gedaan

Ik was de laatste van zeven kinderen en een vreemde vanaf het begin

Het lijkt erop dat hoe meer ik wist, hoe meer we uit elkaar groeiden

Maar wie begrijpt de schaamte van slechts een kind?

Terwijl mijn vader opsteeg en donderde, maakte mijn stilte hem wild

O spijt dat hij het zou uitschreeuwen, voor deze ellende sla ik

Wie van jullie zal nu bloemen op mijn graf leggen?

Maar ik was gewoon een schat, de laatste en enige hoop

En hij kon zien dat ik zo snel weg was als ik kon gaan

O spijt de oude man riep, Heer hoor me roepen

Een vloek op dit leven en een vloek op deze muren

Dat oude huis vol schuldgevoelens, in brand gestoken en achtergelaten om te verbranden

Naar die heuvels van mijn jeugd, ik zal nooit meer terugkeren