NYC Ghosts & Flowers - Sonic Youth

When the phone rang, 3 in the morning, dead middle of night

There was nuthin on the line

I set back the silent receiver

Tiny flames lit in my head

Hey did any of you freaks here ever remember lenny?

I cant remember his last name

Hes turned to dust now, one of the chosen few

Left out in the rain, out of town again

Left out in the rain, ocean bound I guess

Between the mattress and a column of hazy faces

I remember every word you said

Quite a clear picture: evry word you said

The door was open but the way was not lit

And there was no way out of my head

On a crimson hiway by a chrome bumper I last saw you:

Alive

Inclined to thrive

Evening fireflies lit sparks around yr head

But wait a minute lets back up a bit:

Some famous stars were busted down on fashion avenue

Impersonating real men

Not knowing who they really were

Now here at dark corners all is calm and quiet and good

The kids are up late dreaming quiet questions in a graceful mood:

Can you please pass me a jug of winter light?

Fold me in an oceans whim?

In sweet corrosive fire light?

In the city made of tin?

Are you famous under the skin?

Familiar with the things you wanted?

Able now to take it all in?

Making peace w every hole in the story?

Did lightning keep you up all night?

Illuminate the soot and grit?

Can you tell how high the sky tonight?

Dig out from under in spite of it?

Can you cover up the one that floats?

Push back the hours?

I hear yr voice, I speak yr name

Among nyc ghosts and flowers

Will we meet?

to run again?

Thru nyc ghosts and flowers

Toen de telefoon ging, 3 uur 's nachts, midden in de nacht

Er was niets aan de lijn

Ik zet de stille ontvanger terug

Kleine vlammetjes ontstoken in mijn hoofd

Hé, heeft een van jullie freaks zich ooit Lenny herinnerd?

Ik kan me zijn achternaam niet herinneren

Hij is nu tot stof vergaan, een van de uitverkorenen

Buiten in de regen, weer de stad uit

Buiten in de regen, gebonden aan de oceaan, denk ik

Tussen de matras en een kolom wazige gezichten

Ik herinner me elk woord dat je zei

Een vrij duidelijk beeld: elk woord dat je zei

De deur was open maar de weg was niet verlicht

En er was geen uitweg uit mijn hoofd

Op een karmozijnrode weg bij een chromen bumper zag ik je voor het laatst:

In leven

Geneigd om te gedijen

Avondvuurvliegjes ontstoken vonken rond je hoofd

Maar wacht even, laten we even een back-up maken:

Enkele beroemde sterren werden opgepakt op Fashion Avenue

Echte mannen nadoen

Niet wetende wie ze werkelijk waren

Nu hier in donkere hoeken is alles kalm en stil en goed

De kinderen zijn laat op en dromen stille vragen in een gracieuze bui:

Kun je me alsjeblieft een kan met winterlicht geven?

Vouw me in een oceanen gril?

In zoet bijtend vuurlicht?

In de stad van tin?

Ben je bekend onder de huid?

Bekend met de dingen die je wilde?

Nu in staat om alles in je op te nemen?

Vrede sluiten met elk gat in het verhaal?

Heeft de bliksem je de hele nacht wakker gehouden?

Het roet en gruis verlichten?

Kun je zien hoe hoog de lucht vanavond is?

Toch van onderuit graven?

Kun je degene die drijft bedekken?

De uren terugschuiven?

Ik hoor je stem, ik spreek je naam

Tussen nyc-geesten en bloemen

We zullen ontmoeten?

opnieuw te rennen?

Door nyc spoken en bloemen