In The Kingdom #19 - Sonic Youth

He did what he had to do

He asked no questions

He had few conversations

The tar glistens in the noon heat

He tread across the grass, up onto, and down off of, the concrete abutments

Mirage on the highway

Ghosts in the tunnel

The dark cave

Out into the blinding light of day at breakneck speed

Every bolt rumbling

Glistening highway mirage groans

The slick surface

Careening into first the small mammal, and then screeching along the guard

Rail, scraping paint and throwing sparks like sheets of pure terror for

400 yards over and over

With one final back and forth rocking motion coming to rest

The beautiful paint job hopelessly marred

Smoke and flames

Alright

So nice

He moved to the small creature

Screeching whistles of steam blowing off

On it’s back, wheels spinning like a cinema classic

The door sags open and a man covered in blood drops the three feet or so to

The pavement

The car still rattling and shaking as if with a mind of it’s own, unwilling

To die

The man, 40ish, also after a time, an agonisingly painful period of time

Is also unwilling to die

Suddenly all is quite quiet there in the sunlight on the highway

But what?

what can I do?

I cannot move, everything is about broken

Blood everywhere, mixing with oil and gas

What’s moving, must turn my head

Pain, white light, blinded

Some guy there kneeling in the blinded mirage of white light

All my strength to 'help'

Screaming now help me please

He tried to tamp out the bit of burning ember which had lept from the wreck

Onto his grimy coat sleeve

Coughing blood

What’s happen?

He’s he’s inching towards truth

He strode of into the woods with the animal

It still lived

He didn’t glance back at all

Still out ghosting the road

Death on the highway

Words crumble around me and fall with the weight of heaven

I cannot move

I’m beneath the great weight

I cannot see

My eyes are blinded

I am in the darkness

That’s it

In panic I forget it

In despair I need it

In my mind I save it

In death I have it

In panic I forget it

In despair I need it

I shouldn’t laugh

Never gave a damn about the meterman

I was the man who had to read the meters, man

Hij deed wat hij moest doen

Hij stelde geen vragen

Hij had weinig gesprekken

De teer glinstert in de middaghitte

Hij liep over het gras, op en af ​​van de betonnen landhoofden

Mirage op de snelweg

Geesten in de tunnel

De donkere grot

Met razende snelheid het verblindende daglicht in

Elke bout rommelt

Glinsterende luchtspiegeling van de snelweg kreunt

Het gladde oppervlak

Eerst in het kleine zoogdier kruipen en dan krijsend langs de bewaker

Rail, verf schrapen en vonken gooien als vellen van pure terreur voor

400 meter over en over

Met een laatste heen en weer wiegende beweging die tot rust komt

Het mooie verfwerk hopeloos ontsierd

Rook en vlammen

Akkoord

Zo leuk

Hij verhuisde naar het kleine wezen

Krijsende fluitjes van stoom die afblaast

Op zijn rug draaien de wielen als een bioscoopklassieker

De deur zakt open en een man onder het bloed laat een meter of drie vallen om

De stoep

De auto rammelt en trilt nog steeds alsof hij een eigen wil heeft, onwillig

Sterven

De man, 40 jaar, ook na een tijd, een pijnlijk pijnlijke periode

Wil ook niet sterven

Opeens is het daar heel stil in het zonlicht op de snelweg

Maar wat?

wat kan ik doen?

Ik kan niet bewegen, alles is kapot

Overal bloed, vermengd met olie en gas

Wat beweegt, moet mijn hoofd draaien

Pijn, wit licht, verblind

Een of andere kerel daar geknield in de verblinde luchtspiegeling van wit licht

Al mijn kracht om te 'helpen'

Nu schreeuwen help me alsjeblieft

Hij probeerde het stukje gloeiende kool dat uit het wrak was gesprongen eruit te persen

Op zijn vuile jasmouw

bloed hoesten

Wat gebeurt er?

Hij is op weg naar de waarheid

Hij liep het bos in met het dier

Het leefde nog steeds

Hij keek niet achterom

Nog steeds aan het ghosten op de weg

Dood op de snelweg

Woorden brokkelen om me heen af ​​en vallen met het gewicht van de hemel

Ik kan niet bewegen

Ik ben onder het grote gewicht

Ik kan niet zien

Mijn ogen zijn verblind

Ik zit in het donker

Dat is het

In paniek vergeet ik het

Uit wanhoop heb ik het nodig

In gedachten bewaar ik het

In de dood heb ik het

In paniek vergeet ik het

Uit wanhoop heb ik het nodig

Ik zou niet moeten lachen

Geeft nooit iets om de meterman

Ik was de man die de meters moest uitlezen, man