Getting out Alive - Solipsist

Silhouettes peering through the gray,

The horizon speaks to me and she says,

Goodbye.

Dry your tears,

There’s nothing left to cry about

All your reasons are inferior glass,

I will shatter your creation,

And sever the cord with the shards.

Silhouettes peering through the gray,

I strive to see the purpose.

Do you remember the solace of getting out alive?

You took my breath away now give it back to me.

Or I’ll take it away.

Pushing me away like an infant by the heat,

All the while I worship the ground beneath your feet.

I’m your shadow, dark and sure to follow,

With my twisted love for the empty and hollow.

Do you remember the solace of getting out alive?

You took my breath away now give it back to me.

Or I’ll take it away.

Watching from a distance does not work for me,

Basking in the light of dusk 'till day’s demise suffocates.

I’ll follow you until the end, here we’re meant to be.

You took my breath away now give it back to me.

Look toward the horizon and tell me what you see.

The setting sun sends it’s rays and falls beneath the trees.

Beauty lasts a moment, darkness will arise,

The paradox of love, disguised within the skies.

Do you remember the solace of getting out alive?

You took my breath away now give it back to me.

Or I’ll take it away.

Time to play my game, I’ll have you forever.

Silhouetten die door het grijs turen,

De horizon spreekt me aan en ze zegt:

Tot ziens.

Droog je tranen,

Er is niets meer om over te huilen

Al uw redenen zijn inferieur glas,

Ik zal je creatie verbrijzelen,

En snijd het koord met de scherven door.

Silhouetten die door het grijs turen,

Ik streef ernaar om het doel te zien.

Herinner je je de troost om er levend uit te komen?

Je nam mijn adem weg, geef het nu aan mij terug.

Of ik haal het weg.

Me wegduwen als een baby door de hitte,

Al die tijd aanbid ik de grond onder je voeten.

Ik ben je schaduw, donker en zeker om te volgen,

Met mijn verwrongen liefde voor het lege en holle.

Herinner je je de troost om er levend uit te komen?

Je nam mijn adem weg, geef het nu aan mij terug.

Of ik haal het weg.

Op afstand kijken werkt niet voor mij,

Koesteren in het licht van de schemering tot de ondergang van de dag verstikt.

Ik volg je tot het einde, hier moeten we zijn.

Je nam mijn adem weg, geef het nu aan mij terug.

Kijk naar de horizon en vertel me wat je ziet.

De ondergaande zon zendt haar stralen uit en valt onder de bomen.

Schoonheid duurt een moment, duisternis zal opkomen,

De paradox van liefde, vermomd in de lucht.

Herinner je je de troost om er levend uit te komen?

Je nam mijn adem weg, geef het nu aan mij terug.

Of ik haal het weg.

Tijd om mijn spel te spelen, ik heb je voor altijd.