Fjärran stränder - Solen

På morgonen är jag fast besluten

Till kvällen är min vilja nedbruten

Har ingenting att skylla på

Det verkar mest ha blivit så

Har underbarnen blivit sämre

Jag kanske inte bryr mig längre

Läser om dom i en bok

Kan inte vara riktigt klok

Som väntar på något stort

Jag fattar vad dom menar

Sakta börjar jag förstå

Dom där planerna du kramar

Tar sig aldrig ur sin vrå

Du rör dig in i stilla gränder

Där drömmarna har blivit länder

Jag sköljer upp på fjärran stränder

(Talat: Äh jag vill inte)

Jag kastade mig i rökmaskinen

Sånt gör jag sällan nu för tiden

Det kanske ser okej ut på håll

Men inombords så är jag fast i full kontroll

Mot skogarna, mot öppet vatten

Någonstans där ingen talar om riktningen

Var det inte jag som svor

Att inte fastna i någons klor

Att bo där ingen bor

Jag fattar vad dom mnar

Sakta börjar jag förstå

Hur allt inom dig svalnar

Kanske är det skönt ändå

Att famla in i andras händer

En plastpås i vindens tänder

Jag sköljer upp på fjärran stränder

In de ochtend ben ik vastbesloten

Tegen de avond is mijn wil gebroken

Heb niets te verwijten

Het lijkt meestal zo te zijn gegaan

Is het wonderkind erger geworden?

Misschien kan het me niet meer schelen

Over hen lezen in een boek

Kan niet echt wijs zijn

Wachten op iets groots

Ik begrijp wat ze bedoelen

Langzaam begin ik het te begrijpen

Die plannen die je koestert

Komt nooit uit zijn hoek

Je beweegt in rustige steegjes

Waar dromen land zijn geworden

Ik spoel aan op verre kusten

(Gesproken: Uh ik wil niet)

Ik wierp mezelf in de rookmachine

Dat doe ik tegenwoordig zelden

Het ziet er misschien goed uit van een afstand

Maar van binnen heb ik de volledige controle

Richting de bossen, richting open water

Ergens waar niemand praat over de richting

Was ik het niet die zwoer

Om niet in iemands klauwen te komen

Om te leven waar niemand woont

Ik begrijp wat ze bedoelen

Langzaam begin ik het te begrijpen

Hoe alles in je afkoelt

Misschien is het toch leuk

In de handen van anderen tasten

Een plastic zak in de tanden van de wind

Ik spoel aan op verre kusten