Preludium - Solander

There’s a black moon over the sky today, it’s crawling across the roof

It’s taking its hold on the trees and then dangling at the roots

Well in every town that it’s the waking hour, senses play the fool

So I stay awake waiting for your arrival, I’m howling at the moon

I let the rain you’ll play in the kitchen, when I leave for work

Then you won’t mistake the empty house that I left for ruin, or worse

I’ll get home at six, tired in the evening, to find there’s no-one there

So I stay awake, ponder her leaving, and the final words she said

«You got your head up in the clouds», she said

«Got your two feet above the ground», she said

And now I am waiting for her to come back, waiting for her to see

What she left inside of my hands

And there’s a black moon over the sky today, it’s crawling across the roof

It’s taking its hold on the trees and then dangling at the roots

And I see myself through a rainy filter where no-one is overexposed

And I look at myself through a different framerate where no-one dares to go

«You got your head up in the clouds», she said

«Got your two feet above the ground», she said

And now I am waiting for her to come back, waiting for her to see

What she left inside of my hands

Er is een zwarte maan aan de hemel vandaag, hij kruipt over het dak

Het grijpt zich vast aan de bomen en bungelt dan aan de wortels

Welnu, in elke stad dat het het uur van ontwaken is, spelen zintuigen de dwaas

Dus ik blijf wakker en wacht op je komst, ik huil naar de maan

Ik laat de regen je spelen in de keuken, als ik vertrek naar mijn werk

Dan zul je het lege huis dat ik heb achtergelaten voor een ruïne niet verwarren, of erger nog

Ik kom om zes uur thuis, moe in de avond, om te zien dat er niemand is

Dus ik blijf wakker, denk na over haar vertrek en de laatste woorden die ze zei:

«Je hebt je hoofd in de wolken», zei ze

«Heb je twee voeten boven de grond», zei ze

En nu wacht ik tot ze terugkomt, en wacht ik tot ze het ziet

Wat ze in mijn handen heeft achtergelaten

En er is een zwarte maan aan de hemel vandaag, hij kruipt over het dak

Het grijpt zich vast aan de bomen en bungelt dan aan de wortels

En ik zie mezelf door een regenfilter waar niemand overbelicht is

En ik kijk naar mezelf door een andere framerate waar niemand heen durft te gaan

«Je hebt je hoofd in de wolken», zei ze

«Heb je twee voeten boven de grond», zei ze

En nu wacht ik tot ze terugkomt, en wacht ik tot ze het ziet

Wat ze in mijn handen heeft achtergelaten