А мне бы к Насте - Sokolovsky

Покалеченное сердце в килогерцах,

насыпали туда мне перца, в ранце,

несу осколки совести, а мне бы к Насте,

одной из Василис, которая в потоке страсти,

дарила счастье… мне…

Не хватает лишь улыбки, чьей то близкой, не наигранной, знакомой,

сюжет не новой темы обжигает каждый тот момент,

когда ты сам, потушен свет, а рядом так давно уж не было и нет,

да и не хочется их близко подпускать к своей судьбе,

кого пускал, те потоптали пьедестал,

кого пущу, не вспоминать тем не смогу,

и отдавать все, что не взял обратно,

больше не хочу, я не ищу, среди открытых серых масс,

самый фигуристый каркас, что б полюбить, как в первый раз,

я не хочу, что б кто-то ждал и проклинал, что б кто-то плакал,

и так наигранно страдал, я так устал, от этой вашей суеты,

я лучше к Насте, одной из Путина страны…

Покалеченное сердце в килогерцах,

насыпали туда мне перца, в ранце,

несу осколки совести, а мне бы к Насте,

одной из Василис, которая в потоке страсти,

дарила счастье… мне…

Наигрался, перестал я доверять и верить в чудо

столько злости, но откуда,

перестал влюбляться так как в первый раз,

зачем вы сразу на матрас, услышав пару четких фраз???

мне больше нечего держать в себе, как все,

я не могу, я лучше буду сам, чем стану верить чудесам,

когда один, тебе не нужен карантин,

и заморачивать кого-то в том, что ты непобедим

значит так и нужно вам, дарить безумные слова,

а после двух трех дней совместной жизни посылать туда…

я не хочу, что б кто-то ждал и проклинал, что б кто-то плакал,

и так наигранно страдал, я так устал, от этой вашей суеты,

я лучше к Насте, одной из Путина страны…

Покалеченное сердце в килогерцах,

насыпали туда мне перца, в ранце,

несу осколки совести, а мне бы к Насте,

одной из Василис, которая в потоке страсти,

дарила счастье… мне…

Een kreupel hart in kilohertz,

ze goten er peper voor mij in, in mijn knapzak,

Ik draag fragmenten van geweten, maar ik zou naar Nastya gaan,

een van Vasilisa, die in een stroom van passie zit,

gaf geluk ... aan mij ...

Het enige dat ontbreekt is een glimlach, iemand is dichtbij, niet geveinsd, vertrouwd,

de plot van geen nieuw onderwerp brandt elk moment

als je zelf het licht uitdoet, en naast je is het al zo lang niet meer geweest,

Ja, en ik wil ze niet dicht bij mijn lot laten komen,

die hij binnenliet, vertrapten ze het voetstuk,

wie ik binnenliet, ik kan het niet helpen, maar herinner me,

en alles geven wat je niet terugnam,

Ik wil niet meer, ik kijk niet tussen de open grijze massa's,

het meest gewelfde frame om verliefd te worden zoals voor de eerste keer,

Ik wil niet dat iemand wacht en vloekt, zodat iemand zou huilen,

en zo geveinsd leed, ik was zo moe, van dit gedoe van jou,

Ik ga liever naar Nastya, een van Poetins landen...

Een kreupel hart in kilohertz,

ze goten er peper voor mij in, in mijn knapzak,

Ik draag fragmenten van geweten, maar ik zou naar Nastya gaan,

een van Vasilisa, die in een stroom van passie zit,

gaf geluk ... aan mij ...

Genoeg gespeeld, ik stopte met vertrouwen en geloven in een wonder

zoveel woede, maar waar,

stopte met verliefd worden zoals de eerste keer,

waarom lig je meteen op de matras na het horen van een paar duidelijke zinnen???

Ik heb niets meer in mezelf te houden, zoals iedereen,

Ik kan het niet, ik ben liever alleen dan in wonderen te geloven,

als je alleen bent, heb je geen quarantaine nodig,

en iemand lastig vallen dat je onoverwinnelijk bent

dus je moet gekke woorden geven,

en stuur ze na twee of drie dagen samenwonen daarheen...

Ik wil niet dat iemand wacht en vloekt, zodat iemand zou huilen,

en zo geveinsd leed, ik was zo moe, van dit gedoe van jou,

Ik ga liever naar Nastya, een van Poetins landen...

Een kreupel hart in kilohertz,

ze goten er peper voor mij in, in mijn knapzak,

Ik draag fragmenten van geweten, maar ik zou naar Nastya gaan,

een van Vasilisa, die in een stroom van passie zit,

gaf geluk ... aan mij ...