Moesta e errabunda - Sofia Karlsson

O älskade säg, om ditt hjärta ej stundom har flytt

Långt bort från det mulnande hav och den orena stad?

Till hav som är klarare blått och så jungfruligt nytt

Att dess skum är ett ljusets och renhetens bländande bad —

Dit, älskade säg, om ditt hjärta ej stundom har flytt?

Blott havet det vida kan läka de kvalfyllda bröst

Vems ande har låtit dess rosslande vågsånger bli —

Tätt följda av vindarnas milda, harpklingande röst —

åt hjärtat en sällsam och bävande vaggmelodi?

Blott havet det vida kan läka det kvalfyllda bröst

O bär mig, min springare, för mig i fjärran, fregatt!

Långt, långt;

här är stoftet av strömmande tårarna vått!

O säg, är det sant att mitt hjärta har ropat i natt:

Bort, bort ifrån grämelse, synder och smärta och brott?

O bär mig, min springare, för mig i fjärran fregatt!

O rosornas paradisland, huru fjärran du är

Där himmelens ljus är som glädjens och kärlekens sken

Där den som blir älskad och dyrkad är värd hållas kär

Och vällusten själv, fastän het, bliver helgad och ren —

O, rosornas paradisland, huru fjärran du är!

Den barnsliga kärlekens eviga grönskande ö

Med visor och kyssar och hjärtans förborgade rus

Där fiolernas ekon bland skuggande kullarna dö

Vid vinkrus i aftonens rosdoft och svalnande sus —

Den barnsliga kärlekens eviga grönskande ö

All oskuldens Eden av fröjd och förstulna behag

Mer fjärran än Kina och Indien?

Säg, huru lång

är vägen till dig — kan du ropas tillbaka i dag

Eller kallas till liv av den klaraste, flöjtrena sång

All oskuldens Eden av fröjd och förstulna behag

O geliefde, zeg, als je hart niet af en toe is gevlucht

Ver weg van de bewolkte zee en de onreine stad?

Naar zee die helderder blauw is en zo maagdelijk nieuw

Dat zijn schuim een ​​duizelingwekkend bad van licht en zuiverheid is -

Daar, geliefden, zeg, als je hart niet af en toe is gevlucht?

Alleen de zee ver weg kan de gekwelde borsten genezen

Wiens geest zijn brullende golven heeft laten zingen -

Op de voet gevolgd door de zachte, harp-klinkende stem van de wind -

naar het hart een vreemd en trillend slaapliedje?

Alleen de wijde zee kan de gekwelde borst genezen

O draag mij, mijn loper, voor mij in de verte, fregat!

Ver ver;

hier is het stof van de stromende tranen nat!

Oh zeg, is het waar dat mijn hart vannacht heeft gehuild:

Weg, weg van wrok, zonden en pijn en misdaad?

O draag mij, mijn loper, voor mij in het verre fregat!

O paradijselijk rozenland, hoe ver ben je

Waar het licht van de hemel is als het licht van vreugde en liefde

Waar degene die geliefd en aanbeden wordt waardig is, wordt in liefde gehouden

En de lust zelf, hoewel heet, wordt geheiligd en puur -

O paradijselijk rozenland, hoe ver ben je!

Het eeuwige groene eiland van kinderlijke liefde

Met liedjes en kusjes en de verborgen bedwelming van harten

Waar de echo's van de violen tussen de schaduwrijke heuvels sterven

Bij een wijnkruik in de avond rozengeur en verkoelend gesis -

Het eeuwige groene eiland van kinderlijke liefde

Het hele Eden van onschuld van vreugde en verborgen plezier

Verder weg dan China en India?

Zeg, hoe lang?

is de weg naar jou - je wordt vandaag teruggebeld

Of tot leven geroepen door het helderste, fladderende lied

Het hele Eden van onschuld van vreugde en verborgen plezier