Jag har drömt - Sofia Karlsson

Jag har drmt att jag en visa skulle sjunga,

Om alla sjlarnas fasor, alla himlarnas ljus,

Om nare all vrlden jag ser dansa och gunga

Och darra I draktigt rus.

Jag har drmt, att nare alla stjrnor skina,

ver vildmark som viskar, vad I ensamheten hnt,

Att alla vindar som kring tjrnlanden vina,

Skulle lra mig att kvda vad jag knt.

Jag har drmt att en liten, liten kvinna,

Skulle sva mig med visor, skulle smeka mig med skratt,

Och nare allt som jag byggt mste brinna,

Skulle flja mig I elddopets natt.

Jag har tnkt att alla jagande ren,

Som har ddat det jag lskat, som ha stulit vad jag ftt

Skulle lra mig en visa om vren,

Som har bott hos mig och blndat mig och gtt.

Jag har trott att alla stormarna som rasat,

I min sjl skulle blandas till en vansinnig sng.

Att dare jag snavat ver helvetet och fasat,

Jag skulle lra mig dess visor en gng.

Men se mitt solur mot middagen skrider,

Och aldrig har jag sjungit vad mitt hjrta har bett!

Skall jag sjunga frst I ddsskuggans tider,

Nare det ndlsa mrkret jag har sett?

Jag har drmt, att nare alla stjrnor skina,

ver vildmark som viskar, vad I ensamheten hnt,

Att alla vindar som kring tjrnlanden vina,

Skulle lra mig att kvda vad jag knt.

Ik heb gedroomd dat ik een lied zou zingen,

Over alle verschrikkingen van alle zielen, al het licht van de hemel,

Over bijna de hele wereld zie ik dansen en swingen

En beven in zwangere dronkenschap.

Ik heb gedroomd dat bijna alle sterren schijnen,

over wildernis fluisterend, wat in eenzaamheid hnt,

Dat alle winden die rond de fjorden waaien,

Zou me leren kauwen wat ik kon.

Ik heb gedroomd dat een kleine, kleine vrouw,

Zou me zweren met liedjes, zou me strelen met het lachen,

En bijna alles wat ik heb gebouwd moet branden,

Zou mij moeten volgen in de nacht van de vuurdoop.

Ik heb gedacht dat alle jagende rendieren,

Wie heeft vermoord waar ik van hield, wie heeft gestolen wat ik heb?

Zou me een lied leren over de lente,

Die met mij heeft geleefd en me heeft gemengd en is weggegaan.

Ik dacht dat alle stormen die raasden,

In mijn ziel zou worden gemixt tot een waanzinnig lied.

Om te durven struikelde ik over de hel en vreesde,

Ik zou zijn liedjes een keer leren.

Maar kijk hoe mijn zonnewijzer naar het avondeten glijdt,

En ik heb nog nooit gezongen waar mijn hart om heeft gevraagd!

Zal ik eerst zingen in de tijden van de schaduw van de dood,

Dichter bij de ndlsa duisternis die ik heb gezien?

Ik heb gedroomd dat bijna alle sterren schijnen,

over wildernis fluisterend, wat in eenzaamheid hnt,

Dat alle winden die rond de fjorden waaien,

Zou me leren kauwen wat ik kon.