Drifty - Social Studies

Traveling a world in one whole life

never one to call, you said you’d write to me

when we meet again in invisible places

you tell me that you run just to be free

faded for a world that’s in stars

never could be happy where you are

for too long

leaving a dream on a cloud of your makin'

playin' all your tricks of make believe

aw oh, aw oh

oh oh

aw oh, aw oh

oh oh

oh oh

livin' with a dragon in your head

(oh oh)

(aw, oh)

rollin' on your bed just to play dead

for drama!

(aw, oh)

fanning the flames that keep fantasy blazing

maps seat all dead endings to your seas (?)

remarkings of a world you’re waiting to leave,

the visions of a place that no one could see,

the whispers in your ears that won’t let you be,

the specters of the past keep calling.

you’re crying on a stage, the play doesn’t lead,

actin' out a scene that no one could see

playin' out a role that you don’t believe,

curtain drop on that balling.

what in the world, what did you do?

everybody’s here, they’re all looking at you

what in the world, what could I say?

reeling off the lines just to keep them away

silencing the seats as the moment decays

hummin' out the theme as you walkin' away

and we’re all goin' down, down, now.

Een wereld rondreizen in één heel leven

nooit iemand om te bellen, je zei dat je me zou schrijven

wanneer we elkaar weer ontmoeten op onzichtbare plaatsen

je vertelt me ​​dat je alleen maar rent om vrij te zijn

vervaagd voor een wereld die in sterren staat

zou nooit gelukkig kunnen zijn waar je bent

veel te lang

een droom achterlaten op een wolk van je make-up

speel al je schijntrucs uit

aw oh, aw oh

Oh Oh

aw oh, aw oh

Oh Oh

Oh Oh

leven met een draak in je hoofd

(Oh Oh)

(aw, oh)

op je bed rollen om dood te spelen

voor theater!

(aw, oh)

de vlammen aanwakkeren die de fantasie laten oplaaien

kaarten bieden plaats aan alle doodlopende wegen naar uw zeeën (?)

opmerkingen over een wereld die je graag wilt verlaten,

de visioenen van een plek die niemand kon zien,

het gefluister in je oren dat je niet met rust laat,

de spoken uit het verleden blijven roepen.

je huilt op een podium, het stuk leidt niet,

een scène naspelen die niemand kon zien

een rol spelen die je niet gelooft,

gordijn valt op dat balspel.

Wat ter wereld, wat heb je gedaan?

iedereen is hier, ze kijken allemaal naar jou

wat ter wereld, wat kan ik zeggen?

de lijnen afhakken om ze weg te houden

de stoelen het zwijgen opleggen naarmate het moment verstrijkt

neuriet het thema terwijl je wegloopt

en we gaan allemaal naar beneden, naar beneden, nu.