Hills Humbled, Mountains Made Low - So Long Forgotten

I raised my daughter on wild honey and locusts

We prettied her up with a camel-skin dress, the good book to keep her focus

And I love her grandfather, but he don’t like the struck-down oak I’ve made my

home

I keep telling him, «you need to sit back and just watch my garden grow»

Oh, the cost of simplicity, woe to the attention it brings me!

This land has left me maimed (I swear I’m not the same)

As its harsh winds sweep across my face

But I’m just waiting for the rain (to prove I’m right) to put me in my place

Oh God, I told my mother she needs to hit the road

«Leav that empire behind 'caus my wife and I, we’ve got God on our side!»

I’m just lighting a candle to see if the sun is risen

And if this hill is a mantle to display the courage I’m missing

The cost of simplicity isn’t costing me a thing, oh, not a thing!

This land has left me maimed (if it’s even changed a thing)

As its harsh winds sweep across my face

And I pray you have remained (I pray you have remained)

A carpenter sanding down my edges ‘til I am full of grace

Ik voedde mijn dochter op met wilde honing en sprinkhanen

We hebben haar mooi gemaakt met een jurk van kameelleer, het goede boek om haar focus te houden

En ik hou van haar grootvader, maar hij houdt niet van de omgeslagen eik die ik heb gemaakt

thuis

Ik blijf tegen hem zeggen: «je moet achterover leunen en mijn tuin zien groeien»

Oh, de kosten van eenvoud, wee de aandacht die het me trekt!

Dit land heeft me verminkt achtergelaten (ik zweer dat ik niet dezelfde ben)

Terwijl de harde wind over mijn gezicht strijkt

Maar ik wacht gewoon op de regen (om te bewijzen dat ik gelijk heb) om me op mijn plaats te zetten

Oh God, ik zei tegen mijn moeder dat ze de weg op moest

«Laat dat rijk achter want mijn vrouw en ik hebben God aan onze kant!»

Ik steek gewoon een kaars aan om te zien of de zon opkomt

En als deze heuvel een mantel is om de moed te tonen die ik mis

De kosten van eenvoud kosten me niets, oh, niets!

Dit land heeft me verminkt achtergelaten (als het zelfs maar iets veranderd is)

Terwijl de harde wind over mijn gezicht strijkt

En ik bid dat je bent gebleven (ik bid dat je bent gebleven)

Een timmerman die mijn randen schuurt tot ik vol gratie ben