Courts - Snowmine

You know you’d say

«Just one minute more!

«If I gave one

Then what would time turn me into inside of your dreams?

A lying fool?

A peasant?

Or a king?

A show of strength

Your show of strength

You know you’d say

«Just one minute more!

«If I gave one

Then what would time turn me into inside of your dreams?

A lying fool?

A peasant?

Or a king?

A show of strength

No one to thank

Your show of strength

Your page is blank

You’d know a way you could soak me through

To heavy to leave

But now you’ll sleep thinking of all your brightest things

A dire fool

A resting eye

A scene

These dire fools

These resting eyes

A scene

A show of strength

No one to thank

Your show of strengt

Your page is blank

What was l back then?

Your faded face?

Your welcomed ache?

Look at me that way again

Stay awhile until we wake

It’s strange to think that at some point

Your brain might interpret me as just some

Beach ball bouncing down a sun heated asphalt driveway

Or maybe a villain who’s on his next conquest into the

Dimmed-black outer reaches of your mind’s kingdom

To explore and steal secrets and regrets

But I have to ignore anecdotes like that

Or they might just squeeze my ribs into a

Blackhole formed from the gravity on my chest

And implode in on the very purpose of this exercise

In independence and subjectivity

Je weet dat je zou zeggen

«Nog één minuut!

"Als ik er een gaf"

Wat zou de tijd me dan veranderen in de binnenkant van je dromen?

Een leugenachtige dwaas?

Een boer?

Of een koning?

Een show van kracht

Jouw blijk van kracht

Je weet dat je zou zeggen

«Nog één minuut!

"Als ik er een gaf"

Wat zou de tijd me dan veranderen in de binnenkant van je dromen?

Een leugenachtige dwaas?

Een boer?

Of een koning?

Een show van kracht

Niemand om te bedanken

Jouw blijk van kracht

Uw pagina is leeg

Je zou een manier weten waarop je me kunt doordrenken

Om zwaar te vertrekken

Maar nu slaap je terwijl je aan al je mooiste dingen denkt

Een dwaas

Een rustoog

Een scène

Deze dwazen

Deze rustende ogen

Een scène

Een show van kracht

Niemand om te bedanken

Je show van kracht

Uw pagina is leeg

Wat was ik toen?

Je vervaagde gezicht?

Je welkome pijn?

Kijk me nog eens zo aan

Blijf een tijdje tot we wakker worden

Het is vreemd om te denken dat op een gegeven moment

Je brein zou me kunnen interpreteren als slechts een paar

Strandbal stuitert over een door de zon verwarmde asfaltoprit

Of misschien een schurk die op zijn volgende verovering in de

Gedimde zwarte buitenste regionen van het koninkrijk van je geest

Om geheimen en spijt te ontdekken en te stelen

Maar zulke anekdotes moet ik negeren

Of ze knijpen gewoon mijn ribben in een

Zwart gat gevormd door de zwaartekracht op mijn borst

En imploderen over het eigenlijke doel van deze oefening

In onafhankelijkheid en subjectiviteit