Kreski - Smolasty

Wiem, wiem, teraz szczęście jest modne

Chciałem je kupić, lecz wymknęło się daleko stąd

Myślę o Tobie, kiedy dryfuje w mym porsche

Myślę o Tobie, kiedy buduje mój nowy dom

Mam twoje rzeczy, co zostały na podłodze

Nie ruszanych, odkąd je z Ciebie zdjąłem

Każdy mi mówi, że mam całkiem chorą głowę

Ja mówię im — na zdrowie

Malujesz mi na stole kreski, które mają milion barw

Ty miałaś wyleczyć z depresji

Malujesz mi na stole kreski, które mają milion barw

Ty miałaś wyleczyć z depresji

Po prostu mam to w genach

I wstaje kiedy wszyscy śpią

To miasto mnie zabier

I budzę się daleko stąd

Po prostu mam to w genach

I wstaje kiedy wszyscy śpią

To miasto mnie zabiera

Więc powiedz mi co teraz, teraz

Wiem, wiem, wiem, znowu odjebałem przypał

Bo kiedy się kocha, boli bardziej niż zazwyczaj

Na myśleniu o Tobie, tracę chyba pół życia

Do zobaczenia dzisiaj

Nie zobaczysz mnie już jutro, teraz albo wcale

I zawalcze z twoją pustką, o piątej nad ranem

Nic nie poradze, że się tak czuje w tej chwili

Bo słyszę Ciebie, nawet kiedy włączam siri

Malujesz mi na stole kreski, które mają milion barw

Ty miałaś wyleczyć z depresji

Malujesz mi na stole kreski, które mają milion barw

Ty miałaś wyleczyć z depresji

Po prostu mam to w genach

I wstaje kiedy wszyscy śpią

To miasto mnie zabiera

I budzę się daleko stąd

Po prostu mam to w genach

I wstaje kiedy wszyscy śpią

To miasto mnie zabiera

Więc powiedz mi co teraz, teraz

Ik weet het, ik weet het, geluk is nu in de mode

Ik wilde ze kopen, maar het was een lange weg van hier

Ik denk aan je terwijl het drijft in mijn Porsche

Ik denk aan je terwijl ik mijn nieuwe huis bouw

Ik heb je spullen op de grond liggen

Niet bewogen sinds ik ze van je afnam

Iedereen vertelt me ​​dat mijn hoofd helemaal ziek is

Ik vertel ze - zegene u

Je schildert lijnen voor mij op tafel met een miljoen kleuren

Je zou een depressie genezen

Je schildert lijnen voor mij op tafel met een miljoen kleuren

Je zou een depressie genezen

Het zit gewoon in mijn genen

En staat op als iedereen slaapt

Deze stad neemt me mee

En ik word ver weg wakker

Het zit gewoon in mijn genen

En staat op als iedereen slaapt

Deze stad neemt me mee

Dus vertel me wat nu, nu?

Ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik heb het weer verkloot

Want als je vrijt, doet het meer pijn dan normaal

Als ik aan jou denk, denk ik dat ik de helft van mijn leven verlies

Zie je vandaag

Je zult me ​​morgen niet zien, nu of helemaal niet

En vecht tegen je leegte om vijf uur 's ochtends

Ik kan het niet helpen om me zo te voelen op dit moment

Omdat ik je kan horen, zelfs als ik de sirene aanzet

Je schildert lijnen voor mij op tafel met een miljoen kleuren

Je zou een depressie genezen

Je schildert lijnen voor mij op tafel met een miljoen kleuren

Je zou een depressie genezen

Het zit gewoon in mijn genen

En staat op als iedereen slaapt

Deze stad neemt me mee

En ik word ver weg wakker

Het zit gewoon in mijn genen

En staat op als iedereen slaapt

Deze stad neemt me mee

Dus vertel me wat nu, nu?