Внуки богов - Сколот

Бурлящая бездна друзей собирает,

Бездушная черня поражает клыки,

И боль словно меч нашу плоть разрывает,

И рвется огонь из пробитой груди.

Но в бойне с судьбой не сгноим наши души,

Ни шагу назад, стиснув зубы вперед,

Пусть смерть за спиной безустанно хохочет,

И шторм задыхаясь от гнева ревет.

Мы знаем ту песнь, что ведет нас сквозь тернии,

Бессилен и страх против веры святой,

И копья врага не сразят эту веру,

Ведь песня та в нас вьет и холод и зной.

В раю неземном или в сече кровавом

Мы вспомним всегда те родные места

Запах реки и лесную прохладу

Пение птиц у ночного костра.

Но пока только шторм, злая схватка со смертью,

Перед нами порой мгла слепая стоит,

Но мы верим в наш путь, мы поем свою песню,

И она, как стрела, над волнами летит.

Да, мы внуки богов и в нас есть еще силы,

И пусть далеко от заветной мечты,

И пусть от усталости кровь в венах стынет,

А цели своей мы как прежде верны.

De ziedende afgrond verzamelt vrienden,

Zielloze zwarte slagtanden,

En pijn, als een zwaard, scheurt ons vlees,

En vuur barst uit de doorboorde borst.

Maar in de slachting met het lot, zullen we onze ziel niet rotten,

Geen stap terug, tandenknarsend naar voren,

Laat de dood achter hem onvermoeibaar lachen,

En de storm, verstikkend van woede, brult.

We kennen het lied dat ons door doornen leidt,

Machteloos en angst tegen het heilig geloof,

En de speren van de vijand zullen dit geloof niet snijden,

Dat lied blaast immers zowel koude als hitte in ons.

In een onaards paradijs of in een bloedige slachting

We zullen die inheemse plaatsen altijd onthouden

De geur van de rivier en de koelte van het bos

Zingende vogels bij het nachtelijke vuur.

Maar tot nu toe alleen een storm, een kwaad gevecht met de dood,

Soms staat er een blinde duisternis voor ons,

Maar we geloven in onze manier, we zingen ons lied,

En ze vliegt als een pijl over de golven.

Ja, we zijn de kleinkinderen van de goden en we hebben nog steeds kracht,

En zelfs als ver van de gekoesterde droom,

En laat het bloed in de aderen bevriezen van vermoeidheid,

En we zijn trouw aan ons doel als voorheen.