Anfang des Albtraumes - Sinsaenum

All my thoughts forms manifest and become alive

They are my embodied childhood fears

The creatures from my nightmares

I denied in my whole life and escaped

But now, my death gave them birth!

Dawn of pain, demonic illusions

Before the night of dark starts to fade

My deepest fears leading me to seclusion

Invasion of my mind, madness awaits

Deny, forever deny!

The nightmare’s alive

Forever deny!

Visions unveil, I’ve been afraid to realize

I face the creatures, terror out of time

Ignorance through opposite, open up your eyes and see

Behold the sacrifice, in despair we pray for death

«A valóság és az álom összefolyik

Nincs tovább élet és nincs tovább halál

Az idő megáll a tér összeszűkül egy pontba

A lét és nemlét közötti hajszál vékony határvonalon

Elregan a felszabaditó és örök pillanat»

I light the pyre!

My life torn asunder, I die

Hear the screams of fright

I shall forever and ever burn in hell

Majestic form of primal destruction

Let the sun burn out, I am nothing again

Visions unveil, I’ve been afraid to realize

I face the creatures, terror out of time

Ignorance through opposite, open up your eyes and see

Behold the sacrifice, in despair we pray for death

Al mijn gedachten vormen zich en komen tot leven

Het zijn mijn belichaamde angsten uit mijn kindertijd

De wezens uit mijn nachtmerries

Ik heb mijn hele leven ontkend en ben ontsnapt

Maar nu bracht mijn dood hen ter wereld!

Dageraad van pijn, demonische illusies

Voordat de nacht begint te vervagen

Mijn diepste angsten leiden me naar afzondering

Invasie van mijn geest, waanzin wacht op

Ontkennen, voor altijd ontkennen!

De nachtmerrie leeft

Voor altijd ontkennen!

Visioenen worden onthuld, ik was bang om te beseffen

Ik sta oog in oog met de wezens, terreur uit de tijd

Onwetendheid door tegenovergestelde, open je ogen en zie

Zie het offer, in wanhoop bidden we voor de dood

«Een valóság és az álom összefolyik

Nincs tovább és nincs tovább halál

Az idő megáll a tér összeszűkül egy pontba

Een nemlét közötti hajszál vékony határvonalon

Elregan een felszabaditó és örök pillanat»

Ik steek de brandstapel aan!

Mijn leven verscheurd, ik sterf

Hoor het geschreeuw van angst

Ik zal voor eeuwig en altijd branden in de hel

Majestueuze vorm van oervernietiging

Laat de zon maar opbranden, ik ben weer niets

Visioenen worden onthuld, ik was bang om te beseffen

Ik sta oog in oog met de wezens, terreur uit de tijd

Onwetendheid door tegenovergestelde, open je ogen en zie

Zie het offer, in wanhoop bidden we voor de dood