Mountains of Quivering Bones - Sinmara

Black skies overlook the earth

Coiling cancerous chaos lurks behind crimson clouds

The tainted nectar of life, a womb impregnated by death

Ominous silence, maddening, disquieting

The wailing cries of the trumpets pierce the air

An unearthly resonance sublime in resplendence

Harken the bearer of woeful revelations

As the morningstar’s descent draws near

As the final trumpet beckons

The coming of the day of wrath

The blazing star descends

Collapsing upon the waters

Beyond fiery skies

Behold the manifold horrors of the yawning abyss

As they spew forth in sulfurous torrents

A tapestry of venomous fumes slithering, suffocating

Skin peeling, veins torn asunder

Lacerated eyes draped from sullen faces

Pillars crumbling, the earth penetrated

Rivers run black with poisonous blood

Ascend chthonian ones

Descend exalted ones

Usurp terrestrial thrones

Upon mountains of quivering bones

For within the heart of life beats the pulse of death

Transcended in splendour

Twofold poles in singularity wed

In primeval collision the two become one

As earth is consumed by the wrath of the sun

As the final trumpet beckons

The coming of the day of wrath

The blazing star descends upon the earth

Collapsing upon the waters

Beyond fiery skies

Zwarte luchten kijken uit over de aarde

Oprollende kankerachtige chaos schuilt achter karmozijnrode wolken

De bedorven nectar van het leven, een baarmoeder geïmpregneerd door de dood

Onheilspellende stilte, gekmakend, verontrustend

De jammerende kreten van de trompetten doorboren de lucht

Een onaardse resonantie subliem in pracht

Luister naar de drager van treurige onthullingen

Terwijl de afdaling van de morgenster nadert

Als de laatste trompet lonkt

De komst van de dag van toorn

De brandende ster daalt neer

Instortend op het water

Voorbij vurige luchten

Zie de vele verschrikkingen van de gapende afgrond

Terwijl ze uitspugen in zwavelhoudende stromen

Een tapijt van giftige dampen die glijden, verstikken

Huid peeling, aderen verscheurd

Verscheurde ogen gedrapeerd van norse gezichten

Pilaren afbrokkelen, de aarde drong door

Rivieren worden zwart van giftig bloed

Stijg de chtonische op

Daal de verhevenen af

Overweldigen van aardse tronen

Op bergen trillende botten

Want in het hart van het leven klopt de pols van de dood

Overstegen in pracht

Tweevoudige polen in singulariteit wed

Bij een oerbotsing worden de twee één

Zoals de aarde wordt verteerd door de toorn van de zon

Als de laatste trompet lonkt

De komst van de dag van toorn

De brandende ster daalt neer op de aarde

Instortend op het water

Voorbij vurige luchten