Dele Khosh Bavar - Shohreh

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

برای دفتر شعرم کلام تازه بودی تو

برای اوج آوازم یه هم آوازه بودی تو

ولی افسوس که این احساس فقط در سینه ی من بود

نفهمیدم که دست دوست سلاح تیز دشمن بود

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

برای دفتر شعرم کلام تازه بودی تو

برای اوج آوازم یه هم آوازه بودی تو

ولی افسوس که این احساس فقط در سینه ی من بود

نفهمیدم که دست دوست سلاح تیز دشمن بود

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

Er zitten nog vingerafdrukken op de bloemblaadjes

De vaas die altijd vers is in dit huis

Ik zie nog steeds je wakkere foto in het koude kader van mijn ogen

Dat ben je niet, je stem is als een schaduw bij mij

Toch huilt en zingt de eenzame uil niet

Ik geloof dat hij je kent alsof hij terug is

Je was een nieuw woord voor mijn poëzieboek

Voor het hoogtepunt van mijn zang was je mijn zangpartner

Maar helaas, dit gevoel zat alleen in mijn borst

Ik begreep niet dat de hand van de vriend het scherpe wapen van de vijand was

Toch huilt en zingt de eenzame uil niet

Ik geloof dat hij je kent alsof hij terug is

Er zitten nog vingerafdrukken op de bloemblaadjes

De vaas die altijd vers is in dit huis

Ik zie nog steeds je wakkere foto in het koude kader van mijn ogen

Dat ben je niet, je stem is als een schaduw bij mij

Toch huilt en zingt de eenzame uil niet

Ik geloof dat hij je kent alsof hij terug is

Je was een nieuw woord voor mijn poëzieboek

Voor het hoogtepunt van mijn zang was je mijn zangpartner

Maar helaas, dit gevoel zat alleen in mijn borst

Ik begreep niet dat de hand van de vriend het scherpe wapen van de vijand was

Toch huilt en zingt de eenzame uil niet

Ik geloof dat hij je kent alsof hij terug is

Er zitten nog vingerafdrukken op de bloemblaadjes

De vaas die altijd vers is in dit huis

Ik zie nog steeds je wakkere foto in het koude kader van mijn ogen

Dat ben je niet, je stem is als een schaduw bij mij

Toch huilt en zingt de eenzame uil niet

Ik geloof dat hij je kent alsof hij terug is