Осень - Шиворот На...

Осень… осень с тобой.

С тобой.

Жёлтым листом покроет землю природа,

Признак начала или конца чего-то,

Слёзы текут из небес фонтаном,

Томное касание губ туманом.

Всё уже позади, а расставание близко,

Осень винить несправедливо и низко.

Лучик надежды хранит обещания, которыми тешит своё подсознание.

Снова летними глазами на нас смотрит море,

В нашем летнем счастье оно было с нами в доле,

Когда на волне наши чувства кипели,

На серых камнях по ночам мы сидели и смотрели на звёзды, на белый диск луны,

Наслаждались грома боем и глухотою тишины,

Это последняя ночь, последняя луна,

Лето закончилось, — осени пора.

Осень закружила листву

Природе подарила ты новую красу

Осень, осень закружила листву

Тебя с собою носит как летнюю пору

Осень, осень, осень

Как приятно слышать, как приятно видеть,

Гром и молнию нельзя обидеть.

Во имя развлечения приятное влечение,

В белой прохладе ради нас.

Свежий дождь стучит, по-летнему там с утра!

Он говорит такая пора,

Капля за каплей в море.

Слякоть и грязь граничат с нами,

Границы расстилаем мы своими сапогами.

Утопая в приятных мыслях своих,

Замечаешь, что ты — один из них,

Загадочных мечтаний ты повелитель,

Их держит на замке твой ангел-хранитель,

Хранит от лета, зимы и весны.

Осень закружила листву

Природе подарила ты новую красу

Осень, осень закружила листву

Тебя с собою носит как летнюю пору

Осень, осень, осень

Буря поздоровалась со мной,

Что-то проворчал мёртвый прибой,

Безлюдные пляжи давно опустели,

Птицы, не попрощавшись, в спешке, улетели,

Опустели их дома, заскучали гнёзда,

Тысячи миль пролететь непросто,

Не остаться им здесь, у родного очага,

Одно надо — лететь туда, где жара.

Люди, как и птицы, любят тепло,

Но что же тут поделать, коль ушло от них давно.

Не уйти ль с лучами солнца, в лете раствориться.

Просто надо немного в осень влюбиться:

Полюбить дожди, понять эту погоду,

Обычно, под которой бродить неохота.

Осень — лишь осень, пора для мечтаний,

Другие времена — для исполнения желаний.

Осень закружила листву

Природе подарила ты новую красу

Осень, осень закружила листву

Тебя с собою носит как летнюю пору

Осень, осень, осень

Осень закружила листву

Природе подарила ты новую красу

Осень, осень закружила листву

Тебя с собою носит как летнюю пору

Осень, осень, осень

Herfst... herfst met jou.

Met jou.

De natuur zal de aarde bedekken met een geel blad,

Een teken van het begin of einde van iets,

Tranen stromen uit de hemel als een fontein,

Een lome aanraking van lippen met mist.

Alles is al achter, en het afscheid is nabij,

Het is oneerlijk en laag om de herfst de schuld te geven.

Een sprankje hoop houdt zich aan de beloften die het onderbewustzijn koestert.

De zee kijkt ons weer aan met zomerse ogen,

In ons zomergeluk was het met ons gedeeld,

Toen onze gevoelens kookten op de golf,

's Nachts zaten we op grijze stenen en keken naar de sterren, naar de witte schijf van de maan,

Genoten van de donder en de doofheid van de stilte,

Dit is de laatste nacht, de laatste maan

De zomer is voorbij, het is tijd voor de herfst.

Herfst wervelend gebladerte

Je hebt de natuur een nieuwe schoonheid gegeven

Herfst, herfst gezwenkt gebladerte

Hij draagt ​​je met zich mee als de zomertijd

Herfst, herfst, herfst

Wat leuk om te horen, wat leuk om te zien

Donder en bliksem kunnen niet worden beledigd.

In de naam van entertainment, een aangename attractie,

In de witte koelte voor ons.

Frisse regen klopt, zoals de zomer daar in de ochtend!

Hij zegt dat het tijd is

Druppel voor druppel in de zee.

Sneeuwbrij en modder omringen ons,

We spreiden de grenzen met onze laarzen.

Verdrinkend in je aangename gedachten,

Je merkt dat je een van hen bent,

Jij bent de meester van mysterieuze dromen,

Ze worden bewaard door je beschermengel,

Houdbaar van zomer, winter en lente.

Herfst wervelend gebladerte

Je hebt de natuur een nieuwe schoonheid gegeven

Herfst, herfst gezwenkt gebladerte

Hij draagt ​​je met zich mee als de zomertijd

Herfst, herfst, herfst

De storm begroette me

De dode branding gromde iets,

Verlaten stranden zijn al lang leeg,

De vogels vlogen, zonder afscheid te nemen, haastig weg,

Hun huizen waren leeg, hun nesten verveelden zich,

Het is niet gemakkelijk om duizend mijl te vliegen

Ze zouden hier niet moeten blijven, in de buurt van hun geboorteplaats,

Eén ding is nodig: vliegen waar het heet is.

Mensen houden, net als vogels, van warmte,

Maar wat kun je doen, aangezien ze ze lang geleden hebben verlaten.

Ga niet weg met de zonnestralen, los op in de zomer.

Je moet gewoon een beetje verliefd worden op de herfst:

Ik hou van de regen, begrijp dit weer,

Meestal, waaronder het terughoudend is om rond te dwalen.

Herfst is pas herfst, het is tijd voor dromen,

Andere tijden zijn voor de vervulling van verlangens.

Herfst wervelend gebladerte

Je hebt de natuur een nieuwe schoonheid gegeven

Herfst, herfst gezwenkt gebladerte

Hij draagt ​​je met zich mee als de zomertijd

Herfst, herfst, herfst

Herfst wervelend gebladerte

Je hebt de natuur een nieuwe schoonheid gegeven

Herfst, herfst gezwenkt gebladerte

Hij draagt ​​je met zich mee als de zomertijd

Herfst, herfst, herfst