Nurture - Shadows Fall

With Longing I recall

Yearning for a caress hollow and empty,

Unsheltered by the pain of the rest

Not without justification, torn down for my compassion

Free formed in emptiness

Have I been cheated?

Has all I have worked for been stolen away

by disregarding what I most Yearned for?

Relinquished all I deserve

Fearing not for suffering, is my home and pain my native tongue?

Loss and rejection are my family

Nurture

You are not the reason for my weakness

Lost I hold you to blame for fearing love

For my failure… accompany disaster and inherit the pain

Torn down for my compassion now I stand alone

Not sympathy just understanding I am shown

Too far gone now, my thoughts are wise

All alone because your taken so far

A graceful end to life

But its not over

Disguised in a full mask of truth

Those old words are denied

With longing I recall

Yearning for a caress hollow and empty,

unsheltered by the pain of the rest

Not without justifcation, torn down for my compassion,

free formed in emptiness

Repent what I feel

Mourn disguised.

as life’s seas are paralyzed.

Met Verlangen herinner ik me

Verlangend naar een streling, hol en leeg,

Niet beschut door de pijn van de rest

Niet zonder reden, afgebroken voor mijn medeleven

Vrij gevormd in leegte

Ben ik bedrogen?

Is alles waar ik voor gewerkt heb gestolen?

door te negeren waar ik het meest naar verlangde?

Alles opgegeven wat ik verdien

Niet bang voor lijden, is mijn thuis en pijn mijn moedertaal?

Verlies en afwijzing zijn mijn familie

Voeden

Jij bent niet de reden voor mijn zwakte

Verloren, ik houd je de schuld voor het vrezen van liefde

Voor mijn falen... begeleid rampen en erven de pijn

Afgebroken voor mijn medeleven nu sta ik alleen

Geen sympathie, alleen begrip dat ik wordt getoond

Nu te ver heen, mijn gedachten zijn wijs

Helemaal alleen omdat je zo ver bent gegaan

Een gracieus einde aan het leven

Maar het is nog niet voorbij

Vermomd in een volledig masker van waarheid

Die oude woorden worden ontkend

Met verlangen herinner ik me

Verlangend naar een streling, hol en leeg,

niet beschut door de pijn van de rest

Niet zonder rechtvaardiging, afgebroken voor mijn medeleven,

vrij gevormd in leegte

Heb berouw wat ik voel

Vermomd rouwen.

terwijl de zeeën van het leven verlamd zijn.