Strain - Shadowcast

I never know when the fever starts to grow

I only realise that my mind is gonna blow

No emotion, no fusion, just a vision of ease

When I float into nothing and wait for some peace

You’ll never find out why all my senses cry

You’ll never know that my heart is gonna die

It’s an illusion of nothing, a filthy picture of decay

Like in a minute of silence and some pulse-delay

Without our self-relief, there would be no hate or grief

It makes me wonder why, we don’t just decide to die

Without our phantasie there’d be no fear inside us all

Is there anybody out there, do you hear me call?

If you decide to seek the truth

Beyond the seal of constant youth

You’ll find an empty desperate strain

'cause inside of me there’s nothing more than … pain!

Feel free to heal & lose yourself

In moments of sorrow & emptiness

Keep breathing for another revival

Construction of night & a secret denial

I thought this little jewel would help let me forget

To abandon reality (&) the moments I regret

To shed all emptiness, destroy despair

The burning smell of scars is waving through the air

Sometimes I used to feel that wounds will never heal

On the horizon of forgiveness there’s nothing here to seal

Instead it seems to kill me slower than I thought

It’s only flashy moments that I have caught

And nails are piercing me, like in a grief of killing spree

All fear inside my brain is starting to haunt me again

It’s all fucked-up somehow, a burden more to take

I erase myself by now, don’t want to awake

Ik weet nooit wanneer de koorts begint te groeien

Ik realiseer me alleen dat mijn geest zal ontploffen

Geen emotie, geen fusie, alleen een visie van gemak

Als ik in het niets drijf en wacht op wat rust

Je zult er nooit achter komen waarom al mijn zintuigen huilen

Je zult nooit weten dat mijn hart zal sterven

Het is een illusie van niets, een smerig beeld van verval

Zoals in een minuut stilte en wat pulsvertraging

Zonder onze zelfhulp zou er geen haat of verdriet zijn

Ik vraag me af waarom, we besluiten niet zomaar te sterven

Zonder onze fantasie zou er geen angst in ons allemaal zijn

Is er iemand daarbuiten, hoor je me roepen?

Als je besluit de waarheid te zoeken

Voorbij het zegel van constante jeugd

Je zult een lege, wanhopige spanning vinden

want binnen in mij is er niets meer dan … pijn!

Voel je vrij om te genezen en jezelf te verliezen

In momenten van verdriet en leegte

Blijf ademen voor een nieuwe opwekking

Constructie van nacht & een geheime ontkenning

Ik dacht dat dit juweeltje me zou helpen het te vergeten

Om de realiteit te verlaten (&) de momenten waar ik spijt van heb

Om alle leegte te laten verdwijnen, vernietig je wanhoop

De brandende geur van littekens zwaait door de lucht

Soms had ik het gevoel dat wonden nooit helen

Aan de horizon van vergeving valt hier niets te verzegelen

In plaats daarvan lijkt het me langzamer te doden dan ik dacht

Het zijn alleen flitsende momenten die ik heb vastgelegd

En nagels doorboren me, zoals in een rouwproces van moorden

Alle angst in mijn brein begint me weer te achtervolgen

Het is op de een of andere manier allemaal naar de klote, een extra last om te dragen

Ik wis mezelf inmiddels, wil niet wakker worden