Don't Ever Cry, Just Remember - Shadow Gallery

I must have stood for hours

The mist of dawn still rising

Brushing from my face

Cold tears of finally knowing

The world that we had twisted

The years of strength and glory

Were wicked and obscene

And there we stood so proud

What legends we must be

Really something to behold Lord

So irresponsible

With the powers of creation

A princess crowned in jewels

Robed in the finest cloth

Dauntlessly invincible

So perfect so unreal

In one great moment judgements fallen

Babylon no longer there

Gone are her streets her giant towers

Disappeared into thin air

Don’t ever cry just remember

It must have been my mood

I’m usually much stronger now

I know there’s just one way

And this is how it has to be

There was poison in our thoughts

And there was hatred in our eyes

Suddenly something came

Something made it right

We purged our hearts and souls

And we saw through children’s eyes

Not stifled by the pain

Not blinded by our

Human nature don’t you see at all

The wisdom of our suffering

The lies behind our ways

The reasons for the end

From the moment I was raptured

Babylonia disappeared

I now return here a survivor

The rest have vanished to thin air

Don’t ever cry just remember

The wind blows cold tonight

No lamplights from no windows

I am sure enough alone

And I am sure enough alive

So through eternity

The gift of light gets passed along

To those of us who saw

What the rest could never see

Born to a fallen world

Longing for a morning star

Held on high

For me

As this vision comes to close

The last footsteps ever wonder here

They echo in my mind

Never to return

All is done and slowly fading

Babylon she once stood there

I walked her streets I climbed her mountains

I disappear into thin air

Don’t ever cry just remember

Ik moet uren hebben gestaan

De mist van de dageraad stijgt nog steeds

Van mijn gezicht poetsen

Koude tranen van eindelijk weten

De wereld die we hadden verdraaid

De jaren van kracht en glorie

Waren slecht en obsceen

En daar stonden we zo trots

Welke legendes moeten we zijn?

Echt iets om te aanschouwen Heer

Zo onverantwoordelijk

Met de kracht van creatie

Een prinses gekroond met juwelen

Gekleed in de fijnste stof

Onverschrokken onoverwinnelijk

Zo perfect zo onwerkelijk

Op één geweldig moment zijn de oordelen gevallen

Babylon is er niet meer

Voorbij zijn haar straten haar gigantische torens

Verdwenen in de lucht

Huil nooit, onthoud dat gewoon

Het moet mijn humeur zijn geweest

Ik ben nu meestal veel sterker

Ik weet dat er maar één manier is

En zo moet het zijn

Er was vergif in onze gedachten

En er was haat in onze ogen

Plots kwam er iets

Iets maakte het goed

We hebben onze harten en zielen gezuiverd

En we zagen door de ogen van kinderen

Niet verstikt door de pijn

Niet verblind door onze

De menselijke natuur zie je helemaal niet?

De wijsheid van ons lijden

De leugens achter onze wegen

De redenen voor het einde

Vanaf het moment dat ik werd opgenomen

Babylonië is verdwenen

Ik keer hier nu terug als een overlevende

De rest is in de lucht verdwenen

Huil nooit, onthoud dat gewoon

De wind waait koud vanavond

Geen lampjes van geen ramen

Ik weet zeker dat ik alleen ben

En ik weet zeker dat ik nog leef

Dus door de eeuwigheid

De gave van licht wordt doorgegeven

Aan degenen onder ons die het zagen

Wat de rest nooit zou kunnen zien

Geboren in een gevallen wereld

Verlangen naar een morgenster

Hoog gehouden

Voor mij

Nu deze visie dichterbij komt

De laatste voetstappen vragen zich hier ooit af

Ze echoën in mijn gedachten

Nooit meer terugkeren

Alles is klaar en vervaagt langzaam

Babylon, daar stond ze ooit

Ik liep door haar straten, ik beklom haar bergen

Ik verdwijn in het niets

Huil nooit, onthoud dat gewoon