Matthew 25 - Seventh Day Slumber

I call myself a man of God

While laughing at my brother

I crossed the heart of a hungry man

Instead of giving him some bread

And what I say

And what I do Are not the same anymore

And who I slay, who I betray

Lord have mercy on my soul

And you were hungry

And you were thirsty

You were lonely you were cold

And you were hurting, you were dying

I just left you all alone

I watched a mother who had her children

They all three crying out for help

But know one heard them

And I just passed them and

I screamed «Lady get a job!»

She took her own life

Under the bridge that day

While her children sat and cried

I could have told her about my loving father

Instead I spit in Jesus face, when I heard her voice

What you do unto the least of them

You do unto me And when you see one of my hurting children

I want you to snee

Cause I was hungry

And I was thirsty

I was lonely I was cold

And that was me hurting, that was me dying

And you just left me all alone

I call myself a man of God

While laughing at my brother

Ik noem mezelf een man van God

Terwijl ik om mijn broer lachte

Ik kruiste het hart van een hongerige man

In plaats van hem wat brood te geven

En wat ik zeg

En wat ik doe, is niet meer hetzelfde

En wie ik dood, wie ik verraad

Heer, heb medelijden met mijn ziel

En je had honger

En je had dorst

Je was eenzaam, je had het koud

En je had pijn, je ging dood

Ik heb je gewoon helemaal alleen gelaten

Ik keek naar een moeder die haar kinderen had

Ze schreeuwen alle drie om hulp

Maar weet dat iemand ze heeft gehoord

En ik kwam ze net voorbij en

Ik schreeuwde «Dame, zoek een baan!»

Ze nam haar eigen leven

Onder de brug die dag

Terwijl haar kinderen zaten te huilen

Ik had haar kunnen vertellen over mijn liefhebbende vader

In plaats daarvan spuugde ik in Jezus' gezicht, toen ik haar stem hoorde

Wat je doet met de minste van hen?

Je doet tegen mij En als je een van mijn kinderen ziet kwetsen

Ik wil dat je niest

Omdat ik honger had

En ik had dorst

Ik was eenzaam, ik had het koud

En dat was ik die pijn deed, dat was ik die doodging

En je liet me gewoon helemaal alleen

Ik noem mezelf een man van God

Terwijl ik om mijn broer lachte