Innocence - Seventh Avenue

[STORY: Today it was Colgas turn to guard the body.

Colga was pretty sad,

but since he was a police officer he couldn’t show it.

Actually Colga was

convinced that it was a mistake to execute this Ratis.

He hadn’t done anything

wrong.

He only helped those people who wanted to be free.

He didn’t force

anybody.

And once, this Ratis helped a friend of him.

He was only 280 years old.

But he was so fed up with live.

He wanted to die.

His friend always believed

in the Creator and he hated what the priests made of him.

He actually wanted to

go to Nufridon, to join the real worshippers, but he never found the courage to

take the withdrawals.

So he stayed.

And continued taking Terium.

But he was tired of his never ending life.

He became restless, sometimes

aggressive, but most of the time sad.

Abysmally sad.

Then one day he

encountered this Ratis.

Ratis only looked in his friends eyes and he knew what

was wrong.

His look was full of love when he touched his friend’s forehead and

said:, You are now free to go, where you want."Colgas friend didn’t go to the

Terium place again from that day on.

And he hadn’t had any withdrawals.

He packed all his stuff together and moved to Nufridon.

Three weeks later he

died, but he died with a smile on his face and Colga knew that he went home.

And now he had to stand here, deep in the mines to guard the body of Ratis.

Suddenly he started to cry.

Feelings just overwhelmed Colga.

He felt so guilty

for Ratis death.

Actually it would have been more just, if Colga would have

died.

He was a Roman.

He worked for the Romanes.

He worked for those who

brought the Terium to the people.

This life stretching lie.

He fell on his

knees, tears in his eyes, confessed his guilt, cried for forgiveness.

After a while he looked up to the door of the gallery.

However, it was open;

a bright white light came out of the gallery.

He had to screen his eyes from

the light.

A large white guise spoke to him: «He is not here.

Death was not

capable to hold him.

Go now.»

«This Ratis was really the promised saviour"was Colgas last thought before he

fainted.]

I’m standing here before his grave.

To watch no one comes close to him.

The night is cold and I’m alone.

I’m not the man I used to be.

Shining through, break a hole in the night.

And a prayer in my heart.

See it clear — innocence.

What had this man to die for?

I believe — He’s the one.

Fall on my knees feel my sin.

A silent tear runs down my cheek.

I still live on but he is dead.

I wish I could turn back the time.

And talk to him confess my sins.

Shining through, break a hole in the night.

And a prayer in my heart.

See it clear — innocence.

What had this man to die for?

I believe — He’s the one.

Fall on my knees feel my sin.

Why are you standing here?

What are you waiting for?

He is no longer here.

Rise from the death.

See it clear — innocence.

What had this man to die for?

I believe — He’s the one.

Fall on my knees feel my sin.

I’m on my knees tears in my eyes

Cause I feel you touched me deep in my soul.

[VERHAAL: Vandaag was het de beurt aan Colgas om het lichaam te bewaken.

Colga was behoorlijk verdrietig,

maar aangezien hij een politieagent was, kon hij het niet laten zien.

Eigenlijk was Colga

ervan overtuigd dat het een vergissing was om deze Ratis uit te voeren.

Hij had niets gedaan

mis.

Hij hielp alleen die mensen die vrij wilden zijn.

Hij heeft niet geforceerd

iemand.

En ooit heeft deze Ratis een vriend van hem geholpen.

Hij was slechts 280 jaar oud.

Maar hij was het leven zo zat.

Hij wilde dood.

Zijn vriend geloofde altijd

in de Schepper en hij haatte wat de priesters van hem maakten.

Hij wilde eigenlijk

ga naar Nufridon, om zich bij de echte aanbidders te voegen, maar hij heeft nooit de moed gevonden om

neem de opnames.

Dus hij bleef.

En bleef Terium nemen.

Maar hij was zijn oneindige leven beu.

Hij werd soms rusteloos

agressief, maar meestal verdrietig.

Diep triest.

Toen op een dag hij

kwam deze Ratis tegen.

Ratis keek alleen in de ogen van zijn vrienden en hij wist wat

was verkeerd.

Zijn blik was vol liefde toen hij het voorhoofd van zijn vriend aanraakte en

zei:, Je bent nu vrij om te gaan, waar je wilt." Colgas vriend ging niet naar de

Terium plaats vanaf die dag weer.

En hij had geen opnames gehad.

Hij pakte al zijn spullen bij elkaar en verhuisde naar Nufridon.

Drie weken later heeft hij

stierf, maar hij stierf met een glimlach op zijn gezicht en Colga wist dat hij naar huis ging.

En nu moest hij hier staan, diep in de mijnen om het lichaam van Ratis te bewaken.

Plotseling begon hij te huilen.

Gevoelens overweldigden Colga gewoon.

Hij voelde zich zo schuldig

voor de dood van Ratis.

Eigenlijk zou het rechtvaardiger zijn geweest als Colga dat had gedaan

ging dood.

Hij was een Romein.

Hij werkte voor de Romanes.

Hij werkte voor degenen die

bracht de Terium naar de mensen.

Deze levensverlengende leugen.

Hij viel op zijn

knieën, tranen in zijn ogen, bekende zijn schuld, riep om vergeving.

Na een tijdje keek hij op naar de deur van de galerij.

Het was echter open;

er kwam een ​​helder wit licht uit de galerij.

Hij moest zijn ogen afschermen van

het licht.

Een grote witte gedaante sprak tot hem: «Hij is er niet.

De dood was niet

in staat om hem vast te houden.

Ga nu."

"Deze Ratis was echt de beloofde verlosser" was Colgas de laatste gedachte voordat hij

viel flauw.]

Ik sta hier voor zijn graf.

Om te zien komt niemand in de buurt van hem.

De nacht is koud en ik ben alleen.

Ik ben niet de man die ik vroeger was.

Doorschijnend, breek een gat in de nacht.

En een gebed in mijn hart.

Zie het duidelijk: onschuld.

Waar moest deze man voor sterven?

Ik geloof dat hij het is.

Val op mijn knieën, voel mijn zonde.

Een stille traan loopt over mijn wang.

Ik leef nog steeds voort, maar hij is dood.

Ik wou dat ik de tijd kon terugdraaien.

En praat met hem, belijd mijn zonden.

Doorschijnend, breek een gat in de nacht.

En een gebed in mijn hart.

Zie het duidelijk: onschuld.

Waar moest deze man voor sterven?

Ik geloof dat hij het is.

Val op mijn knieën, voel mijn zonde.

Waarom sta je hier?

Waar wacht je op?

Hij is er niet meer.

Sta op uit de dood.

Zie het duidelijk: onschuld.

Waar moest deze man voor sterven?

Ik geloof dat hij het is.

Val op mijn knieën, voel mijn zonde.

Ik zit op mijn knieën, tranen in mijn ogen

Want ik voel dat je me diep in mijn ziel hebt aangeraakt.