End Of Days - Seven Witches

I’m be-deviled by the task that’s laid before me

Gazing on it’s beauty and what might have been

Path of repentance, walk in the line with the righteous ones

Is it forgiveness, betrayal or a sin?

In the garden, two creatures by the bulrushes

Standing naked, lovemaking without shame

Damn the heavens, for I wish I could have cherished them

Now forsaken, they’re pawns inside my game

I am false, you are ripe to be defiled

The tempter plots your doom

Beware her foolish pride

The seeds of hell will bloom upon your paradise

The serpent beckons with praise

Poison drips from it’s forked tongue

In the realm of the wretched place

Temptation’s hymn is sung

Seduced by knowledge and power

Enchanted by the two-faced lies

The innocence deflowered

Perfection destroyed with a bite

He now must mirror her fate

Vowing never to love another

Damnation he must taste

To be forever one with his lover

Wounded from below

Tortured eyes they cry at the cost

Nature sighs in woe

Your blessed world is lost

Cloud of fire

Unleash your scorching rays

Burning higher

Bring the end of days

Now, on cursed ground you will be bound

To live in pain, less than man you will remain

Ik ben verbluft door de taak die voor mij ligt

Staren naar zijn schoonheid en wat had kunnen zijn

Pad van berouw, loop in de lijn met de rechtvaardigen

Is het vergeving, verraad of een zonde?

In de tuin, twee wezens bij de biezen

Naakt staan, vrijen zonder schaamte

Verdomme de hemel, want ik wou dat ik ze had kunnen koesteren

Nu verlaten, het zijn pionnen in mijn spel

Ik ben vals, je bent rijp om verontreinigd te worden

De verleider beraamt jouw ondergang

Pas op voor haar dwaze trots

De zaden van de hel zullen bloeien op je paradijs

De slang wenkt met lof

Gif druipt van zijn gespleten tong

In het rijk van de ellendige plaats

De hymne van Temptation wordt gezongen

Verleid door kennis en macht

Betoverd door de leugens met twee gezichten

De onschuld ontmaagd

Perfectie vernietigd met een hap

Hij moet nu haar lot weerspiegelen

Beloven nooit van een ander te houden

Verdomme hij moet proeven

Om voor altijd één te zijn met zijn geliefde

Gewond van beneden

Gemartelde ogen huilen ze ten koste van alles

De natuur zucht in wee

Je gezegende wereld is verloren

Wolk van vuur

Laat je verzengende stralen los

Hoger branden

Breng het einde der dagen

Nu, op vervloekte grond zul je gebonden zijn

Om met pijn te leven, zal je minder dan man blijven