Sarcastic Existence - Sepultura

Humidity could be felt on the walls

Touched with the palm and used to scare

They used to sweat, they used to stink

Everything swamped and hot

But in the corner, laying on a bed

A cold piece, made to stay alive

Trapped within its body

It could not think anymore

Thoughts of times of sanity

The world was isolated

Where the sun would salute him

And the night was violent

Fear and guilt

Invade the corners of the room

Pain was felt constantly

They keep on destroying

It could be seen through the window

The eye of disgust and scorn

When you hear the laugh of a madman

That’s about to die

To suffer alone in disgrace

His hate is his own

Always hating being alive

Sarcastic existence

Vochtigheid was voelbaar op de muren

Aangeraakt met de handpalm en gebruikt om te schrikken

Vroeger zweetten ze, ze stonken

Alles overspoeld en heet

Maar in de hoek, liggend op een bed

Een koud stuk, gemaakt om in leven te blijven

Opgesloten in zijn lichaam

Het kon niet meer denken

Gedachten aan tijden van gezond verstand

De wereld was geïsoleerd

Waar de zon hem zou groeten

En de nacht was gewelddadig

Angst en schuldgevoelens

Dring de hoeken van de kamer binnen

Er werd constant pijn gevoeld

Ze blijven vernietigen

Het was te zien door het raam

Het oog van walging en minachting

Wanneer je de lach van een gek hoort

Dat gaat bijna dood

Alleen in schande lijden

Zijn haat is de zijne

Altijd een hekel hebben aan het leven

Sarcastisch bestaan