White Morning - Seoul

Backed in to the corners and I’m holding the alarm but

The moment I wake up I come to life again

Slowly as the light shines again (let it go)

It’s the frozen white morning,

Empty shopping bags

Are overflowing from my cupboard

Filled to every nook

But you came in from the early dawn

With one of those letters (let it go)

Sat with me that night

And watched me eat my dinner

And you pulled a poem you said you’d read

A classic of the winter

But you dove in to the words spoken so loud

To make sure that the kettle wouldn’t drown you out

Let’s reach the last few words or I couldn’t remember

Terug in de hoeken en ik houd het alarm maar vast

Op het moment dat ik wakker word, kom ik weer tot leven

Langzaam terwijl het licht weer schijnt (laat het los)

Het is de bevroren witte ochtend,

Lege boodschappentassen

Staan overvol uit mijn kast

Gevuld tot in elk hoekje

Maar je kwam binnen vanaf het vroege ochtendgloren

Met een van die letters (laat het los)

Zat die avond bij me

En zag hoe ik mijn avondeten at

En je trok een gedicht waarvan je zei dat je het zou lezen

Een klassieker van de winter

Maar je dook in de woorden die zo hardop werden uitgesproken

Om ervoor te zorgen dat de waterkoker je niet zou overstemmen

Laten we naar de laatste paar woorden gaan, anders kon ik het me niet herinneren