Река - Sensi Affect, Chernoburkv

За забором что растет

Нет следов благих намерений

Я маленький ребенок обнимающий колени

Лепестки

Ими утешают скрежет сердца

Они режутся сквозь кожу

Мне выламывая дверцу

Отнеси меня река

Только не пугай нарочно

Я же только первый раз

Это не было так срочно

Все тревоги в окантовке ста пропущенных звонков

Не отвечу, но стараюсь написать: «Всё хорошо»

Я вжимаю шею в плечи, поднимаю воротник

Провожаю взглядом тех кто так давно уже привык

Ноги вяжутся в узлы, все об землю спотыкаюсь

И я таю на дорогах бесконечных ожиданий

В голове совпадения, риски стать нападением

Видение мне было в ночи — как луч спасения

На улицах у них уже нет даже

И те ко всем подсунули себя как развлечение

Казалось бы не важно даже ваше разрешение

Истины не тонут в вашем благостном свечении

В перебежках гонят время в пустоте стремлений

В никуда, в надежде встретить за чертою откровения

Я быстро получаю опыт, быстро и теряю вес

Обретаю рамки, прожигая интерес

Я пью за тех кто покупает море, шум и стресс

Вам будет жизнь черная — размешанная смесь

Кто пишет всем владельцам их благих вестей

И уходя на вечно всё никак не уберется

Это в плотном холоде тумана, после летнего дождя

И я таю на дорогах бесконечных ожиданий

Отнеси меня река

Только не пугай нарочно

Хоть уже не первый раз

Это не было так срочно

Я кладу лицо в тебя

Прямо через

Пусть течение уносят на начало водопада

выстрелы дождя, не достигнутого рая

Все мы знаем что все реки безутешно утекают

Получив билет туда — на обратно не хватает

И я таю на дорогах бесконечных ожиданий

Achter het hek dat groeit

Geen spoor van goede bedoelingen

Ik ben een klein kind dat mijn knieën omhelst

bloemblaadjes

Ze troosten het knarsen van het hart

Ze snijden door de huid

Mijn deur afbreken

draag me rivier

Gewoon niet met opzet bang maken

ik ben pas de eerste keer

Het was niet zo dringend

Alle zorgen in het kader van honderd gemiste oproepen

Ik zal niet antwoorden, maar ik probeer te schrijven: "Alles is in orde"

Ik druk mijn nek in mijn schouders, draai mijn kraag op

Ik volg de ogen van degenen die al zo lang gewend zijn

Voeten raken in de knoop, ik struikel over de grond

En ik smelt op de wegen van eindeloze verwachtingen

In het hoofd van het toeval, de risico's om een ​​aanval te worden

Ik had een visioen in de nacht - als een straal van verlossing

Op straat hebben ze niet eens

En die glippen zichzelf iedereen af ​​als vermaak

Het lijkt erop dat zelfs uw toestemming niet belangrijk is

Waarheden verdrinken niet in je gezegende gloed

In streepjes rijden ze de tijd in de leegte van ambities

Naar nergens, in de hoop elkaar te ontmoeten voorbij de lijn van openbaring

Ik doe snel ervaring op, snel en val af

Ik vind frames, brandend door rente

Ik drink voor degenen die de zee, het lawaai en de stress kopen

Je zult een zwart leven hebben - een gemengd mengsel

Wie schrijft naar alle eigenaren van hun goede nieuws

En voor altijd weggaan, alles zal niet worden verwijderd

Het is in de dichte kou van de mist, na de zomerregen

En ik smelt op de wegen van eindeloze verwachtingen

draag me rivier

Gewoon niet met opzet bang maken

Hoewel niet de eerste keer

Het was niet zo dringend

Ik leg mijn gezicht in jou

Recht doorheen

Laat je door de stroming naar het begin van de waterval voeren

shots van regen onbereikt paradijs

We weten allemaal dat alle rivieren ontroostbaar wegstromen

Daar een kaartje hebben ontvangen - er is niet genoeg voor de terugkeer

En ik smelt op de wegen van eindeloze verwachtingen