Ultimu' tren Spre Casă - Seko

Încep să uit de tot, nu îmi mai pasă

Când îi sun pe ai mei să le zic c-ajung acasă

Tocmai ce mi-am luat bilet la a doua clasă

Eliberat de orice gând, ăsta-i ultimu' tren spre casă

Rezemat cu capu' de geamu' de la vagon

În minte cu-același ton

Și-n privire cu-apusul ce mă face să uit de telefon

Mă cuprinde-un sentiment care-mi spune că va fi bine

Și mă-ntreabă încontinuu de ce am ceva cu mine

Iar după vine întrebarea «Cine-s eu?»

Cre' că-s atu

Că nu e niciun zeu

În juru' meu

Atunci când mi- mai greu

Și totuși nu mă plâng

Mă ridic și râd

De cât de prost sunt uneori

Când cred și sper de mii de ori

Că unii oameni îți vor fi alături până-n ziua-n care mori

Mi s-a făcut silă să îi mint și să mă mint

Mi s-a făcut silă să mai simt ceea ce simt

Sau să mă prezint ca ceva ce nu pot să reprezint

Mă simt așa de obosit (așa de obosit)

Mi s-a zis că-s un nimic (un nimic)

Dar de astăzi nu-mi mai pasă (nu îmi mai pasă)

Tot ce vreau e s-ajung acasă

Încep să uit de tot, nu îmi mai pasă

Când îi sun pe ai mei să le zic c-ajung acasă

Tocmai ce mi-am luat bilet la a doua clasă

Eliberat de orice gând, ăsta-i ultimu' tren spre casă

Și nu pot să spun

Că mereu mă adun

Dar când dau de-un moment oportun

Nu mă opun

Și fac tot ce pot ca să fiu cel mai bun

Chiar dacă toți mă cred un nebun

N-am de gând s-ascund ce sunt

Dar când un vis mărunt

Se spulberă 'naintea zorilor

Tre' să-i bag pe toți în morții lor

Dar cum, când nu poți sa taci?

Poate tre' s-ataci

Că jocu' e dur

Și n-ai ce să faci

Te umpli de draci

Că e greu să satisfaci

Tot mă gândesc să stopez

Căci îmi vine să clachez

Dar mai bine ironizez

Tot ce mi se-ntâmplă rău

Oricum totu-i ca un show:

Atâtea vorbe televizate

Eu am nevoie de fapte

Cum să mai zâmbesc când tot ce simt în jur e falsitate?

Așa că eu singur împotriva-ntregii lumi, și ce?

Mă doare-n pulă, nu-i nimic care să mă împiedice

Și așa nu mă uit înapoi, am capu sus

Jur c-o să fac tot ce mi-am propus

Și nu contează acum ce drum aleg

N-am să merg, trebuie pe el s-alerg

Cât mă țin picioarele

Că de-un lucru-s conștient:

Totu-i de moment

Chiar nimic nu-i permanent

Într-o secundă poți să te schimbi din perfect în defect

Ce infect…

Poa' să fie totu'

Mai ales când e talentu' da lipsește doar suportu'

Măcar pot să mă uit pe cer și să sper

Dintr-un tren, c-un refren

Că mă voi ridica pe mine

Și voi da numai de bine

Și nu voi mai sta pe loc

Fără ca prea mult să mă strofoc

Și nu voi mai sta cu grijă cum că oare

Pentru dimineața următoare

Voi mai fi la fel de tare

Că a fi sărac e o scuză dezgustătoare

Bănuiesc că într-o zi

Voi ajunge ce visam ca și copil

Da' deocamdată nu-mi mai pasă

Voi lua ultimu' tren spre casă

Încep să uit de tot, nu îmi mai pasă

Când îi sun pe ai mei să le zic c-ajung acasă

Tocmai ce mi-am luat bilet la a doua clasă

Eliberat de orice gând, ăsta-i ultimu' tren spre casă

Yo' ultimu' tren spre casă

Ye'

Yo' ultimu' tren spre casă

Voi lua ultimu' tren spre casă

Nu-mi mai pasă

Ik begin alles te vergeten, het kan me niet meer schelen

Als ik mijn ouders bel om te vertellen dat ik naar huis kom

Ik heb net mijn tweede klas ticket gehaald

Bevrijd van alle gedachten is dit de laatste trein naar huis

Leunend tegen de kop van het raam van de wagen

In gedachten met dezelfde toon

En in het zicht van de zonsondergang doet dat me mijn telefoon vergeten

Ik heb het gevoel dat het goed komt

En ze vragen me steeds waarom ik iets bij me heb

En dan komt de vraag "Wie ben ik?"

Hij denkt dat hij troef is

Dat er geen god is

Om mij heen

Als ik het moeilijker heb

En toch klaag ik niet

Ik sta op en lach

Wat ben ik soms dom

Als ik duizend keer geloof en hoop

Dat sommige mensen bij je zullen zijn tot de dag dat je sterft

Ik voelde me gedwongen om tegen hen te liegen en tegen mezelf te liegen

Ik werd gedwongen te voelen wat ik voelde

Of presenteer mezelf als iets dat ik niet kan vertegenwoordigen

Ik voel me zo moe (zo moe)

Er is mij verteld dat ik niets ben (niets)

Maar vanaf vandaag kan het me niet schelen (het kan me niet schelen)

Het enige wat ik wil is naar huis

Ik begin alles te vergeten, het kan me niet meer schelen

Als ik mijn ouders bel om te vertellen dat ik naar huis kom

Ik heb net mijn tweede klas ticket gehaald

Bevrijd van alle gedachten is dit de laatste trein naar huis

En ik kan het niet zeggen

Dat verzamel ik altijd

Maar als ik een geschikt moment krijg

Ik maak geen bezwaar

En ik doe er alles aan om de beste te zijn

Ook al denkt iedereen dat ik gek ben

Ik ga niet verbergen wat ik ben

Maar wanneer een kleine droom

Verbrijzeld voor zonsopgang

Ik moet ze allemaal ter dood brengen

Maar hoe, als je niet kunt zwijgen?

Misschien moet je aanvallen

Omdat het spel zwaar is

En je hebt niets te doen

Je bent vol van de hel

Dat het moeilijk is om te behagen

Ik denk er nog steeds over om te stoppen

Omdat ik zin heb om te applaudisseren

Maar ik ben liever ironisch

Al het slechte overkomt mij

Hoe dan ook, het is allemaal als een show:

Zoveel woorden op televisie

Ik heb feiten nodig

Hoe kan ik glimlachen als alles wat ik om me heen voel nep is?

Dus ik alleen tegen de hele wereld, dus wat?

Mijn lul doet pijn, niets houdt me tegen

En dus kijk ik niet achterom, ik houd mijn hoofd omhoog

Ik zweer dat ik alles zal doen wat ik van plan was te doen

En het maakt nu niet uit welk pad ik kies

Ik ga niet lopen, ik moet naar hem toe rennen

Zolang mijn benen me vasthouden

Dat hij zich van één ding bewust is:

Het is allemaal voor het moment

Niets is permanent

Je kunt in een seconde van perfect naar gebrekkig gaan

Wat een infectie...

Het kan van alles zijn

Zeker als er wel talent is, maar alleen ondersteuning ontbreekt

Ik kan tenminste naar de lucht kijken en hopen

Uit een trein, met een refrein

Dat ik mezelf zal oppakken

En ik zal alleen goed geven

En ik ga niet stil zitten

Zonder al te veel te rommelen

En ik zal niet langer met zorg zitten alsof

Voor de volgende ochtend

Ik zal net zo sterk zijn

Dat arm zijn een walgelijk excuus is

Ik denk op een dag

Ik zal bereiken waar ik als kind van droomde

Ja, het kan me nu niet schelen

Ik neem de laatste trein naar huis

Ik begin alles te vergeten, het kan me niet meer schelen

Als ik mijn ouders bel om te vertellen dat ik naar huis kom

Ik heb net mijn tweede klas ticket gehaald

Bevrijd van alle gedachten is dit de laatste trein naar huis

Je laatste trein naar huis

ja

Je laatste trein naar huis

Ik neem de laatste trein naar huis

Het kan me niet meer schelen