Ebony Sun - Scream Silence

Weepin' colors pass me by

Weaken by the time

The cherry clouds so gently like

A giant chime

A million pilgrims climbs my head

Hunting my fears

They whisper «wish he would be dead»

So softly in my ears

I’ve never feared my ebony sun

When freezin my veins

When winds me in chains

I’ve ever seen my ego stars

The tears in your eyes

That you can’t disguise

The scavengers are waiting for

The sunset glow

And when the night lies on the floor

They follow me below

In fear of god they sealed my lips

Hiding my cries

A poem on my fingertips

Will hopeful left a sign

Hundred voices calls my name

«what kind of insanity could create

Something dreadful abberation of human behavior»

And while the wooden fishes kiss my lips

The faceless cubeheads assigns me to my final chair

«something dreadful abberation of human behavior»

Weepin' kleuren gaan aan me voorbij

Verzwakt tegen de tijd

De kersenwolken houden zo zacht van

Een gigantische gong

Een miljoen pelgrims beklimmen mijn hoofd

Jagen op mijn angsten

Ze fluisteren "wens dat hij dood was"

Zo zacht in mijn oren

Ik ben nooit bang geweest voor mijn ebbenhouten zon

Wanneer mijn aderen bevriezen

Wanneer me aan kettingen windt

Ik heb ooit mijn ego-sterren gezien

De tranen in je ogen

Dat je niet kunt verhullen

De aaseters wachten op

De zonsondergang gloed

En wanneer de nacht op de grond ligt

Ze volgen me hieronder

Uit angst voor god verzegelden ze mijn lippen

Mijn geschreeuw verbergen

Een gedicht op mijn vingertoppen

Zal hoopvol een bordje hebben achtergelaten

Honderd stemmen roepen mijn naam

«wat voor soort waanzin kan creëren

Iets vreselijks van menselijk gedrag»

En terwijl de houten vissen mijn lippen kussen

De gezichtsloze kubuskoppen wijzen me toe aan mijn laatste stoel

"iets vreselijke abberatie van menselijk gedrag"