Giuseppe Pierri - Scisma

Nessun compromesso dall’alba al tramonto

Morendo di noia respiro a stento

Nessun compromesso l’orgoglio dissimula

Mancandomi il cuore morendo d’amore

Nessuna tensione né forza di persuasione

In questa estetica idiota nelle mie calze di seta

Nessun compromesso pensiero che si attorciglia

Distingue l’uomo dal cane ma non lo rende migliore

Nessuna emozione ma l’istinto di comandare

La distruzione di quanti non si dimostrano attenti

La distruzione totale l’apocalisse la fine

Di questa noia del pianto della mancanza di gioia

(ami me? ami me?)

Se tu ami forse hai capito

Cosa hai capito?

Per la mancanza di gioia

Geen compromis van zonsopgang tot zonsondergang

Sterven van verveling Ik kan bijna niet ademen

Geen compromis, trots verbergt

Mijn hart missen door te sterven van liefde

Geen spanning of overtuiging

In deze idiote esthetiek in mijn zijden kousen

Geen gedachtecompromis dat verdraait

Het onderscheidt de mens van de hond, maar maakt hem niet beter

Geen emotie maar het instinct om te bevelen

De vernietiging van degenen die niet oplettend zijn

Totale vernietiging, de apocalyps, het einde

Van deze verveling van het huilen van het gebrek aan vreugde

(Hou je van me? Hou je van me?)

Als je liefhebt, begrijp je het misschien

Wat heb je begrepen?

Voor het gebrek aan vreugde