Effigy Unborn - Scar The Martyr

You are my lord of the flies

Puncture wounds, carve out the eyes

Through you, live out my demise, decomposition

I wanna peel back the skin, to see the real you within

Remains are all that is left, No legacy to protect

You are the brain, I’m the bride

Unchained, you’re burning inside

Slither and crawl through the bile, resuscitation

Tear you apart, limb from limb

I wanna dissect the kill, to cure the sickness within

Sever the sun, disconnect

I feel it slipping away, it’s tearing me from the inside out

Separation of faith, I’ve fallen too deep now

The stench of moral decay…

I’m gonna wear your love, just like a funeral

You are my effigy unborn

I’m gonna wear your love, just like a funeral

You are my effigy unborn

I’ll wear your face, nameless to the world…

Gives every meaning to live with your words

I feel it slipping away, it’s tearing me from the inside out

Separation of faith, I’ve fallen too deep now

The stench of moral decay…

I’m gonna wear your love, just like a funeral

You are my effigy unborn

I’m gonna wear your love, just like a funeral

You are my effigy unborn

I’ll wear your face, nameless to the world…

Gives every meaning to live with your words

I feel as dead as yesterday in my mind

This pre-existing compulsion forces free the quilt I cannot hide

At last, alone in the sound, of screams, the shrieking surrounds

In my insanity, the voices cover me like a shroud

An unborn effigy, Sleep in your palace of worms

The hellish imagery, An effigy unborn.

I feel it slipping away…

U bent mijn heer van de vliegen

Prikwonden, snij de ogen uit

Door jou, leef mijn ondergang, ontbinding na

Ik wil de huid afpellen, om de echte jij van binnen te zien

Resten zijn het enige dat overblijft, geen erfenis om te beschermen

Jij bent het brein, ik ben de bruid

Ontketend, je brandt van binnen

Glijden en kruipen door de gal, reanimatie

Scheur je uit elkaar, ledemaat aan ledemaat

Ik wil de moord ontleden, om de ziekte binnenin te genezen

Verbreek de zon, verbreek de verbinding

Ik voel het wegglijden, het scheurt me van binnenuit

Scheiding van geloof, ik ben nu te diep gevallen

De stank van moreel verval...

Ik ga je liefde dragen, net als een begrafenis

Je bent mijn beeltenis ongeboren

Ik ga je liefde dragen, net als een begrafenis

Je bent mijn beeltenis ongeboren

Ik zal je gezicht dragen, naamloos voor de wereld...

Geeft alle betekenis om met je woorden te leven

Ik voel het wegglijden, het scheurt me van binnenuit

Scheiding van geloof, ik ben nu te diep gevallen

De stank van moreel verval...

Ik ga je liefde dragen, net als een begrafenis

Je bent mijn beeltenis ongeboren

Ik ga je liefde dragen, net als een begrafenis

Je bent mijn beeltenis ongeboren

Ik zal je gezicht dragen, naamloos voor de wereld...

Geeft alle betekenis om met je woorden te leven

Ik voel me net zo dood als gisteren in mijn gedachten

Deze reeds bestaande dwang dwingt de quilt vrij die ik niet kan verbergen

Eindelijk, alleen in het geluid, van geschreeuw, de krijsende omgeving

In mijn waanzin bedekken de stemmen me als een lijkwade

Een ongeboren beeltenis, Slaap in je paleis van wormen

De helse beelden, een ongeboren beeltenis.

Ik voel het wegglijden...